Ο γνωστός συνταγματολόγος και πρώην υπουργός κ. Προκόπης Παυλόπουλος σε άρθρο του στην «Ελευθεροτυπία», με αφορμή το ειδικό τέλος ακίνητης περιουσίας, που επέβαλε η κυβέρνηση, μιλάει για «έμμεση δήμευση της ιδιοκτησίας». Αν θυμηθούμε τι έλεγε προ ολίγου καιρού ο κ. Ούλριχ Μπλουμ , πρόεδρος του γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών Halle, ο οποίος είχε προτείνει να υποθηκεύεται αναγκαστικά η περιουσία των Ελλήνων πολιτών, για τα δάνεια που παίρνει η Ελλάδα, μήπως επιβεβαιώνεται ο ... Πατροκοσμάς που έλεγε ότι θα μας πάρουν τα σπίτια; Λέω: Μήπως;
Το άρθρο του κ. Προκόπη Παυλόπουλου στην «Ελευθεροτυπία» της 18ης Σεπτεμβρίου 2011.
Εμμεση δήμευση της ιδιοκτησίας
Του ΠΡΟΚΟΠΗ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ Βουλευτή, καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Το υπό θεσμοθέτηση «ειδικό τέλος ακίνητης περιουσίας» -το «δώρο» των κ.κ. Παπανδρέου και Βενιζέλου προς τους φορολογουμένους από την αλήστου μνήμης παρουσία τους στη φετινή ΔΕΘ), πέρα από τη δραματική οικονομική επιβάρυνση που επιφέρει, παραβιάζει ευθέως το Σύνταγμα. Και κατά κύριο λόγο τις διατάξεις των άρθρων 17 παρ. 1, 4 παρ. 5 και 25 παρ. 1 του Συντάγματος.
Εκτός λοιπόν από τα τεράστια νομικά προβλήματα που θα δημιουργηθούν λόγω της διαδικασίας είσπραξής του μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ -προβλήματα που, εντέλει, ίσως οδηγήσουν σε πραγματική αδυναμία είσπραξης- οι διατάξεις που το θεσμοθετούν θα κηρυχθούν ανίσχυρες, ως αντισυνταγματικές. Ειδικότερα:
Ι. Από το συνδυασμό των προαναφερόμενων διατάξεων του Συντάγματος συνάγεται ότι η ιδιοκτησία προστατεύεται ως ατομικό δικαίωμα (άρθρο 17 παρ. 1). Βεβαίως το δικαίωμα αυτό, κατά ρητή συνταγματική πρόβλεψη, υπόκειται σε περιορισμούς υπέρ του γενικού συμφέροντος. Πλην όμως οι ως άνω περιορισμοί, πρωτίστως δε οι φορολογικές επιβαρύνσεις, δεν επιτρέπεται να παραβιάζουν την αρχή της ισότητας ενώπιον των δημόσιων βαρών (άρθρο 4 παρ. 5) καθώς και την αρχή της αναλογικότητας (άρθρο 25 παρ. 1). Συμπερασματικώς, και ειδικώς ως προς την ακίνητη περιουσία, τα φορολογικά βάρη δεν επιτρέπεται να θίγουν τον πυρήνα της, δεδομένου ότι σε αντίθετη περίπτωση το δικαίωμα στην ιδιοκτησία αποστεώνεται και η αντίστοιχη περιουσία οδηγείται στην καταφώρως αντισυνταγματική ατραπό της έμμεσης δήμευσης.
ΙΙ. Το υπό συζήτηση στη Βουλή σχέδιο νόμου ως προς το «ειδικό τέλος ακίνητης περιουσίας», με βάση τα έως τώρα γνωστά στοιχεία της σχετικής «τροπολογίας», εξωθεί σε μια τέτοια έμμεση δήμευση και είναι, άρα, προδήλως αντισυνταγματικό, διότι:
1Δεν πρόκειται περί «τέλους», όπως ανακριβώς χαρακτηρίζεται, αλλά περί καθαρού φόρου. Και, φυσικά, ουδεμία σχέση έχει με το ακόμη ισχύον αλλά μηδέποτε εισπραχθέν ΕΤΑΚ (ειδικό τέλος ακινήτων), του οποίου το ύψος είναι ελάχιστο και θεσμοθετήθηκε υπό εντελώς διαφορετικές οικονομικές συνθήκες και προϋποθέσεις. Το τέλος, κατά τη θεσμική του ιδιοσυστασία, προϋποθέτει ανταποδοτικότητα καθώς και αναλογία μεταξύ του οικονομικού βάρους που επιβάλλεται και της ωφέλειας, την οποία ο βαρυνόμενος αποκομίζει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όχι μόνο δεν υπάρχει ίχνος ανταποδοτικότητας, ήτοι οιοδήποτε όφελος υπέρ του ιδιοκτήτη, αλλά, όλως αντιθέτως, λόγω της οικονομικής κρίσης και των κυβερνητικών μέτρων η περιουσία σταδιακώς αποδυναμώνεται. Άρα το μέτρο αυτό συνιστά φόρο, ο οποίος μπορεί να επιβληθεί μόνον εφόσον πληρούνται οι σχετικές συνταγματικές προϋποθέσεις. Κάτι το οποίο καταφανώς δεν συμβαίνει, όπως τεκμηριώνεται στη συνέχεια.
2Ως φόρος, το «ειδικό τέλος ακίνητης περιουσίας» παραβιάζει αναμφιβόλως τις συνταγματικώς κατοχυρωμένες αρχές της ισότητας ενώπιον των δημόσιων βαρών και της αναλογικότητας. Τούτο προκύπτει όχι μόνον από την ισοπεδωτική γενικότητά του, δοθέντος ότι αφορά κάθε ακίνητο, αλλά και από τον εξαιρετικά υψηλό φορολογικό συντελεστή. Ο συντελεστής αυτός συνδυάζεται με την τιμή ζώνης, η οποία στηρίζεται, κατά γενικό κανόνα, σε αντικειμενικές αξίες που είναι σήμερα εξωπραγματικές. Από τα διδάγματα της κοινής πείρας φαίνεται ότι, λόγω της κατάρρευσης της οικοδομής και της αγοράς ακινήτων, οι ισχύουσες αντικειμενικές αξίες είναι πολύ υψηλότερες από τις πραγματικές. Συνακόλουθα, οι φορολογούμενοι καλούνται να καταβάλουν δυσανάλογους φόρους, οι οποίοι κάθε άλλο παρά ανταποκρίνονται στη φορολογική τους δυνατότητα και κάθε άλλο παρά συνάδουν προς την αρχή της ισότητας ενώπιον των δημόσιων βαρών.
3Από την ίδια τη φύση της συνταγματικής προστασίας της ιδιοκτησίας προκύπτει ότι τα ακίνητα είναι δυνατό να φορολογούνται με θεσμικώς αποδεκτό τρόπο μόνον όταν αποφέρουν, αμέσως ή εμμέσως, κάποιας μορφής εισόδημα (π.χ. ενοίκιο, πόρους από μακροχρόνια μίσθωση, κέρδος από πώληση ή επενδύσεις). Ομως το «ειδικό τέλος ακίνητης περιουσίας» ουδόλως πληρεί τις συνταγματικές αυτές προϋποθέσεις. Η επιβολή του για κάθε ακίνητο -θα έλεγα ορθότερα για κάθε κτίσμα- και ανεξάρτητα από την οικονομική κατάσταση του ιδιοκτήτη, ανοίγει το δρόμο για μια οιονεί δήμευση. Και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα, αφού ο ιδιοκτήτης, λόγω αδυναμίας καταβολής του φόρου, είτε θα εξαναγκασθεί σε πώληση με εξευτελιστική τιμή είτε θα υποστεί το βασανιστήριο της προκρούστειας κλίνης της αναγκαστικής εκτέλεσης.
Μέσα στη δίνη της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τον τόπο, η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου έχει δώσει, δυστυχώς, πολλά δείγματα γραφής ωμής παραβίασης του Συντάγματος. Το περιβόητο «ειδικό τέλος ακίνητης περιουσίας» προσθέτει μια μεγάλη μελανή ψηφίδα στο διευρυνόμενο μωσαϊκό της αντισυνταγματικής της πολιτικής. Η διοικητική Δικαιοσύνη και, κυρίως, το Συμβούλιο της Επικρατείας καλούνται να υπερασπισθούν, κατά τη δικαιοδοσία τους, με το ανάλογο σθένος και το θεμέλιο της έννομης τάξης μας αλλά και το ίδιο το κοινωνικό σύνολο. (1)
Ι. Από το συνδυασμό των προαναφερόμενων διατάξεων του Συντάγματος συνάγεται ότι η ιδιοκτησία προστατεύεται ως ατομικό δικαίωμα (άρθρο 17 παρ. 1). Βεβαίως το δικαίωμα αυτό, κατά ρητή συνταγματική πρόβλεψη, υπόκειται σε περιορισμούς υπέρ του γενικού συμφέροντος. Πλην όμως οι ως άνω περιορισμοί, πρωτίστως δε οι φορολογικές επιβαρύνσεις, δεν επιτρέπεται να παραβιάζουν την αρχή της ισότητας ενώπιον των δημόσιων βαρών (άρθρο 4 παρ. 5) καθώς και την αρχή της αναλογικότητας (άρθρο 25 παρ. 1). Συμπερασματικώς, και ειδικώς ως προς την ακίνητη περιουσία, τα φορολογικά βάρη δεν επιτρέπεται να θίγουν τον πυρήνα της, δεδομένου ότι σε αντίθετη περίπτωση το δικαίωμα στην ιδιοκτησία αποστεώνεται και η αντίστοιχη περιουσία οδηγείται στην καταφώρως αντισυνταγματική ατραπό της έμμεσης δήμευσης.
ΙΙ. Το υπό συζήτηση στη Βουλή σχέδιο νόμου ως προς το «ειδικό τέλος ακίνητης περιουσίας», με βάση τα έως τώρα γνωστά στοιχεία της σχετικής «τροπολογίας», εξωθεί σε μια τέτοια έμμεση δήμευση και είναι, άρα, προδήλως αντισυνταγματικό, διότι:
1Δεν πρόκειται περί «τέλους», όπως ανακριβώς χαρακτηρίζεται, αλλά περί καθαρού φόρου. Και, φυσικά, ουδεμία σχέση έχει με το ακόμη ισχύον αλλά μηδέποτε εισπραχθέν ΕΤΑΚ (ειδικό τέλος ακινήτων), του οποίου το ύψος είναι ελάχιστο και θεσμοθετήθηκε υπό εντελώς διαφορετικές οικονομικές συνθήκες και προϋποθέσεις. Το τέλος, κατά τη θεσμική του ιδιοσυστασία, προϋποθέτει ανταποδοτικότητα καθώς και αναλογία μεταξύ του οικονομικού βάρους που επιβάλλεται και της ωφέλειας, την οποία ο βαρυνόμενος αποκομίζει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όχι μόνο δεν υπάρχει ίχνος ανταποδοτικότητας, ήτοι οιοδήποτε όφελος υπέρ του ιδιοκτήτη, αλλά, όλως αντιθέτως, λόγω της οικονομικής κρίσης και των κυβερνητικών μέτρων η περιουσία σταδιακώς αποδυναμώνεται. Άρα το μέτρο αυτό συνιστά φόρο, ο οποίος μπορεί να επιβληθεί μόνον εφόσον πληρούνται οι σχετικές συνταγματικές προϋποθέσεις. Κάτι το οποίο καταφανώς δεν συμβαίνει, όπως τεκμηριώνεται στη συνέχεια.
2Ως φόρος, το «ειδικό τέλος ακίνητης περιουσίας» παραβιάζει αναμφιβόλως τις συνταγματικώς κατοχυρωμένες αρχές της ισότητας ενώπιον των δημόσιων βαρών και της αναλογικότητας. Τούτο προκύπτει όχι μόνον από την ισοπεδωτική γενικότητά του, δοθέντος ότι αφορά κάθε ακίνητο, αλλά και από τον εξαιρετικά υψηλό φορολογικό συντελεστή. Ο συντελεστής αυτός συνδυάζεται με την τιμή ζώνης, η οποία στηρίζεται, κατά γενικό κανόνα, σε αντικειμενικές αξίες που είναι σήμερα εξωπραγματικές. Από τα διδάγματα της κοινής πείρας φαίνεται ότι, λόγω της κατάρρευσης της οικοδομής και της αγοράς ακινήτων, οι ισχύουσες αντικειμενικές αξίες είναι πολύ υψηλότερες από τις πραγματικές. Συνακόλουθα, οι φορολογούμενοι καλούνται να καταβάλουν δυσανάλογους φόρους, οι οποίοι κάθε άλλο παρά ανταποκρίνονται στη φορολογική τους δυνατότητα και κάθε άλλο παρά συνάδουν προς την αρχή της ισότητας ενώπιον των δημόσιων βαρών.
3Από την ίδια τη φύση της συνταγματικής προστασίας της ιδιοκτησίας προκύπτει ότι τα ακίνητα είναι δυνατό να φορολογούνται με θεσμικώς αποδεκτό τρόπο μόνον όταν αποφέρουν, αμέσως ή εμμέσως, κάποιας μορφής εισόδημα (π.χ. ενοίκιο, πόρους από μακροχρόνια μίσθωση, κέρδος από πώληση ή επενδύσεις). Ομως το «ειδικό τέλος ακίνητης περιουσίας» ουδόλως πληρεί τις συνταγματικές αυτές προϋποθέσεις. Η επιβολή του για κάθε ακίνητο -θα έλεγα ορθότερα για κάθε κτίσμα- και ανεξάρτητα από την οικονομική κατάσταση του ιδιοκτήτη, ανοίγει το δρόμο για μια οιονεί δήμευση. Και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα, αφού ο ιδιοκτήτης, λόγω αδυναμίας καταβολής του φόρου, είτε θα εξαναγκασθεί σε πώληση με εξευτελιστική τιμή είτε θα υποστεί το βασανιστήριο της προκρούστειας κλίνης της αναγκαστικής εκτέλεσης.
Μέσα στη δίνη της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τον τόπο, η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου έχει δώσει, δυστυχώς, πολλά δείγματα γραφής ωμής παραβίασης του Συντάγματος. Το περιβόητο «ειδικό τέλος ακίνητης περιουσίας» προσθέτει μια μεγάλη μελανή ψηφίδα στο διευρυνόμενο μωσαϊκό της αντισυνταγματικής της πολιτικής. Η διοικητική Δικαιοσύνη και, κυρίως, το Συμβούλιο της Επικρατείας καλούνται να υπερασπισθούν, κατά τη δικαιοδοσία τους, με το ανάλογο σθένος και το θεμέλιο της έννομης τάξης μας αλλά και το ίδιο το κοινωνικό σύνολο. (1)
Αριστερά: Ο κ. Ούλριχ Μπλουμ. Δεξιά: Η εφημερίδα «δημοκρατία» (9 Αυγούστου 2011) η οποία προβάλλει τις δηλώσεις του κ. Μπλουμ!
ΠΑΝΤΑ ταύτα μετά τη δήλωση-σοκ του προέδρου του γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών Halle, Ούλριχ Μπλουμ, που φιλοξενεί η εφημερίδα Passauer Neue Presse.
Ο Γερμανός οικονομολόγος προτείνει να υποθηκεύεται αναγκαστικά η περιουσία των Ελλήνων πολιτών, για τα δάνεια που παίρνει η Ελλάδα. Αναφερόμενος στις αναταραχές στα χρηματιστήρια, ο Μπλουμ υποστήριξε ότι οι αγορές κινούνται μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης. Από τη μία πλευρά βρίσκονται οι ΗΠΑ, που είναι ανίκανες να εφαρμόσουν μια συνετή δημοσιονομική πολιτική κι από την άλλη η Ευρώπη, που δεν ξέρει πώς θα διαχειριστεί το χρέος των περιφερειακών χωρών. Στα πλαίσια αυτά, ο Μπλουμ προειδοποιεί ότι εάν οι χώρες προχωρήσουν σε δημοσιονομική προσαρμογή εις βάρος των επενδύσεων, η παγκόσμια ανάπτυξη της οικονομίας θα σταματήσει. Ωστόσο, εάν δεν υπάρξει δημοσιονομική εξυγίανση, τότε τα spread θα ανέβουν και οι υποβαθμίσεις θα συνεχιστούν. Τι επιλογές υπάρχουν όμως αν οι φόροι δεν αρκούν να καλύψουν το δημόσιο χρέος μιας χώρας; Ο Μπλουμ εκτιμά ότι η μία επιλογή είναι να αφήσουμε τα κράτη να κηρύξουν χρεοκοπία. Η δεύτερη επιλογή είναι «να χρηματοδοτηθεί από τα έσοδα αποκρατικοποιήσεων ή να ασφαλιστεί με την ιδιωτική περιουσία των πολιτών της χώρας». Η επιλογή αυτή, εκτιμά, μπορεί να εφαρμοστεί στην Ελλάδα, την Ιταλία ή τις ΗΠΑ, αν χρειαστεί. Επίσης, υποστηρίζει ότι η λύση αυτή διασφαλίζει πιο δίκαιη κατανομή των βαρών, ενώ «θα λύσει» τα χέρια της Άγκελα Μέρκελ που δεν μπορεί να πείσει τους Γερμανούς φορολογούμενους για το λόγο που πρέπει να στηρίξουν τους πολίτες άλλων κρατών-μελών.
Ο Γερμανός οικονομολόγος προτείνει να υποθηκεύεται αναγκαστικά η περιουσία των Ελλήνων πολιτών, για τα δάνεια που παίρνει η Ελλάδα. Αναφερόμενος στις αναταραχές στα χρηματιστήρια, ο Μπλουμ υποστήριξε ότι οι αγορές κινούνται μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης. Από τη μία πλευρά βρίσκονται οι ΗΠΑ, που είναι ανίκανες να εφαρμόσουν μια συνετή δημοσιονομική πολιτική κι από την άλλη η Ευρώπη, που δεν ξέρει πώς θα διαχειριστεί το χρέος των περιφερειακών χωρών. Στα πλαίσια αυτά, ο Μπλουμ προειδοποιεί ότι εάν οι χώρες προχωρήσουν σε δημοσιονομική προσαρμογή εις βάρος των επενδύσεων, η παγκόσμια ανάπτυξη της οικονομίας θα σταματήσει. Ωστόσο, εάν δεν υπάρξει δημοσιονομική εξυγίανση, τότε τα spread θα ανέβουν και οι υποβαθμίσεις θα συνεχιστούν. Τι επιλογές υπάρχουν όμως αν οι φόροι δεν αρκούν να καλύψουν το δημόσιο χρέος μιας χώρας; Ο Μπλουμ εκτιμά ότι η μία επιλογή είναι να αφήσουμε τα κράτη να κηρύξουν χρεοκοπία. Η δεύτερη επιλογή είναι «να χρηματοδοτηθεί από τα έσοδα αποκρατικοποιήσεων ή να ασφαλιστεί με την ιδιωτική περιουσία των πολιτών της χώρας». Η επιλογή αυτή, εκτιμά, μπορεί να εφαρμοστεί στην Ελλάδα, την Ιταλία ή τις ΗΠΑ, αν χρειαστεί. Επίσης, υποστηρίζει ότι η λύση αυτή διασφαλίζει πιο δίκαιη κατανομή των βαρών, ενώ «θα λύσει» τα χέρια της Άγκελα Μέρκελ που δεν μπορεί να πείσει τους Γερμανούς φορολογούμενους για το λόγο που πρέπει να στηρίξουν τους πολίτες άλλων κρατών-μελών.
Αν όλα αυτά αληθεύουν (επαναλαμβάνουμε: Αν όλα αυτά αληθεύουν, διότι θα πρέπει να αποφεύγονται κινδυνολογίες ή ειδήσεις που προκαλούν πανικό) , διερωτώμεθα πόσο δίκιο είχε –άραγε- ο Πατροκοσμάς, που έλεγε τα όσα έλεγε, ακόμη και για τα σπίτια μας!..
Επειδή, όμως, ο γράφων θεωρεί το θέμα του κ. Μπλουμ "παρά τραβηγμένο" ή -αν θέλετε- μια φραστική ακροβασία, θα έπρεπε ήδη η Ελληνική Κυβέρνηση να έχει πάρει θέση απέναντι των δηλώσεων του κ. Ούλριχ Μπλουμ και να ξεκαθαρίσει τη θέση της ώστε να καθησυχάσει όλους τους δύσμοιρους πολίτες αυτής της Χώρας από δηλώσεις τού παραπάνω κυρίου και του κάθε κυρίου Μπλουμ!... (2)
Επειδή, όμως, ο γράφων θεωρεί το θέμα του κ. Μπλουμ "παρά τραβηγμένο" ή -αν θέλετε- μια φραστική ακροβασία, θα έπρεπε ήδη η Ελληνική Κυβέρνηση να έχει πάρει θέση απέναντι των δηλώσεων του κ. Ούλριχ Μπλουμ και να ξεκαθαρίσει τη θέση της ώστε να καθησυχάσει όλους τους δύσμοιρους πολίτες αυτής της Χώρας από δηλώσεις τού παραπάνω κυρίου και του κάθε κυρίου Μπλουμ!... (2)
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
http://ift.tt/1ovHjhO
2. Βλέπετε στην ιστοσελίδα μας: Προφήτες και Παπουλάκηδες - Τι είχε προφητέψει ο Πατροκοσμάς για τα σπίτια μας;
2. Βλέπετε στην ιστοσελίδα μας: Προφήτες και Παπουλάκηδες - Τι είχε προφητέψει ο Πατροκοσμάς για τα σπίτια μας;
from The Secret Real Truth http://ift.tt/1rr3Guz
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου