Το κόστος της βιασύνης

Ένα πρωινό του 1870, ο πανίσχυρος και σεβαστός από εχθρούς και φίλους κινέζος πρίγκιπας Κονγκ αποφάσισε να επισκεφθεί τις πρεσβείες όσων δυτικών κρατών βρίσκονταν στο Πεκίνο και να συζητήσει με τους αξιωματούχους τους. Μη θέλοντας όμως να φανεί ότι μεροληπτεί υπέρ της μιας ή της άλλης χώρας, είχε ειδοποιήσει τους Πρέσβεις ότι μέχρι το τέλος της ημέρας θα περνούσε από όλες τις διπλωματικές αποστολές, ξεκινώντας από την πλησιέστερη στα ανάκτορά του που ήταν η γαλλική.

Σεντάν: 1 Σεπτεμβρίου 1870. Ο Πρωσικός στρατός κατατροπώνει τις δυνάμεις του Ναπολέοντα του 3ου.

Οι Γάλλοι τον υποδέχθηκαν με τις τιμές και τη λαμπρότητα που άρμοζε σε έναν τόσο σπουδαίο επισκέπτη, ωστόσο ο πρίγκιπας γρήγορα πρόσεξε ότι η συμπεριφορά του προσωπικού της πρεσβείας χαρακτηριζόταν από σιωπή, κατήφεια και απογοήτευση. Τον πληροφόρησαν λοιπόν ότι αιτία γι’ αυτό ήταν οι ειδήσεις που μόλις είχαν φθάσει και αφορούσαν την ταπεινωτική ήττα στο Σεντάν, καθώς και άλλες δυσμενείς εξελίξεις από τον Γαλλοπρωσικό πόλεμο.


Ο πρίγκιπας εξέφρασε τη λύπη του για κακά νέα, συλλυπήθηκε τον Πρέσβη για τις μεγάλες απώλειες που είχε υποστεί η χώρα και ευχήθηκε το μέλλον να φανεί πιο ευνοϊκό τόσο για το γαλλικό έθνος όσο και για τις ένοπλες δυνάμεις του. Στη συνέχεια, γύρισε προς έναν από τους μανδαρίνους τις ακολουθίας του και του είπε:


“Ειδοποίησε τον αξιότιμο Πρέσβη της Γερμανίας ότι δεν θα μπορέσω να τον επισκεφθώ σήμερα όπως είχα προγραμματίσει αρχικά. Θα τον δω αύριο γιατί δεν μπορώ να συμπάσχω με την οδύνη ενός κράτους και την ίδια ημέρα να συγχαίρω την άλλη πλευρά για τις επιτυχίες της.”


Με αυτή του την πράξη ο σοφός πρίγκιπας Κονγκ έδειξε πως γνώριζε ότι κανένα συναίσθημα, καμία απόφαση και καμία ιδέα δεν μπορεί να αποκτήσει ουσιαστικό βάθος χωρίς την πάροδο αρκετού χρόνου. Ως πραγματικός αριστοκράτης λοιπόν προτίμησε να τροποποιήσει το πρόγραμμα των επισκέψεών του παρά να φτηνύνει το χαρακτήρα και τα συναισθήματά του, αλλάζοντας πρόσωπα ανάλογα με την περίσταση.


Επέλεξε δηλαδή να πράξει ακριβώς το αντίθετο από εμάς που βιαστικοί και πολυάσχολοι όπως είμαστε, αφιερώνουμε τόσο λίγο χρόνο σε όλες τις ασχολίες μας ώστε τελικά:


Δεν διαβάζουμε. Απλώς ξεφυλλίζουμε.


Δεν αγαπούμε. Απλώς ερωτευόμαστε.


Δεν καταλαβαίνουμε. Απλώς συλλέγουμε πληροφορίες.


Δεν διοικούμε. Απλώς δίνουμε εντολές.


Δεν συζητούμε. Απλώς ανταλλάσσουμε απόψεις.


Δεν κρίνουμε. Απλώς αποφασίζουμε.


Δεν αποκτούμε φίλους. Απλώς επεκτείνουμε τις γνωριμίες μας.


Δεν νιώθουμε. Απλώς αισθανόμαστε.


Δεν ταξιδεύουμε. Απλώς μετακινούμαστε.


Κι όλα αυτά επειδή τρέχουμε σαν τρελοί. Το βότσαλο στην παραλία όμως, το πληκτρολόγιο που χρησιμοποιώ αυτή τη στιγμή, η μάνα μου, ο πατέρας μου, η πατρίδα μου, ή ο Θεός μου έχουν τόση αξία όση ο χρόνος, η προσοχή και η προσπάθεια που τους αφιερώνω. Ο πρίγκιπας Κονγκ, πιστός στο αρχαιοελληνικό “απάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος”, μας υπενθυμίζει ότι τίποτε δεν έχει αξία χωρίς την ανθρώπινη παρέμβαση. Βαθιά και πλούσια συναισθήματα υπάρχουν μόνο για όσους είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν γι’ αυτά με ένα μικρό ή μεγαλύτερο κομμάτι του εαυτού τους.


Γιώργος Επιτήδειος gepiti@gepiti.com


ΠΗΓΗ



from The Secret Real Truth http://ift.tt/1COw9yJ

via IFTTT