Καταρχάς, ποιος έρωτας και ποιο φλερτ;
Και δεν το λέω πεσιμιστικά, ούτε είναι ένα δριμύ κατηγορώ απέναντι στην άτιμη την κενωνία! Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς. Εσείς δεν νιώθετε ότι βιώνουμε μια εποχή εντελώς ντεκ….έ; Ε; Και δε είμαι τόσο σίγουρη ότι φταίει η κακομοίρα η κρίση. Εγώ κατηγορώ το Instagram. Τζάμπα μπανιστήρι και χωρίς πολλά πολλά! Και πλέον δεν χρειάζεται καν να βγεις ραντεβού! Ξέρεις όλες τις συνήθειες του άλλου, από πού παίρνει καφέ το πρωί και γνωρίζεις κάθε ίντσα του κορμιού του καλύτερα κι από ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ εραστή! Και έρχεται η ώρα που βγαίνεις στον πραγματικό κόσμο (θυμάσαι τα καφέ και τα μπαράκια;) και έρχεσαι αντιμέτωπος με το φλερτ. Το οποίο φυσικά εκτονώνεται στην ανταλλαγή αλλήθωρων βλεμμάτων και (ακόμα χειρότερα) στην ανταλλαγή ηλίθιων απόψεων (αν οι άνθρωποι γνωρίζονται μέσα από παρέες). Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο. Να μην γνωρίζεις καλύτερα κάποιον που σου αρέσει… ή να τον γνωρίζεις
και να αποκαρδιώνεσαι που εκεί έξω υπάρχει τόση τρέλα;! (Δεν αναφέρομαι στη γλυκιά τρέλα αλλά στην εντελώς συνταγογραφημένη!) Που σε πιάνει να σου πει τα επιτεύγματα όλα, αλλά όχι φυσικά τα ενδιαφέροντα. Τύπου, πού πήγε ταξίδι τον τελευταίο χρόνο ή αν πήρε κάπου καμιά υποτροφία. Όχι, θα σου μιλήσει για το τραγούδι που ανακάλυψε πριν γίνει ΧΙΤ και τώρα ‘το ακούτε όλοι!’. Τι τρέχει με τους άντρες και τη μουσική; Μετά τα ναρκωτικά, αυτή είναι η νέα μάστιγα; Και πες πες, βγαίνετε ραντεβού, όπου λογικά έχεις νιώσει αμήχανα πολλές φορές, έχεις πιάσει τον εαυτό σου να χαμογελά και λίγο ψεύτικα γιατί ακόμα δεν ξέρεις με τι μπορεί να προσβληθεί, και ακούς- εννοείται- κάθε λεπτομέρεια για τη ζωή των κολλητών του (που κατά βάση, πλέον είναι γυναίκες μην πω καμιά βαριά ΚΟΥΒΕΝΤΑ!) και αναρωτιέσαι πώς να φιλάει
ευχόμενη να μην είναι σαν τα φιλιά του Λυκείου. Αυτά που σου πιάνει το σαγόνι, κάνει στροφή 90 μοιρών και επιτίθεται σαν το βάτραχο που πιάνει μύγα. Αλλά και σε περίπτωση που αλληλοαρέσκεστε, πάντα κάποιος θα έχει τουπέ και θα το παίζει ιστορία (πολλές φορές και οι 2) και θα κάνει τον αδιάφορο, ή πολύ απλά θα περιμένει φροντίδα και ταλκ από εσένα. Αρκεί να μην σου ζητήσει να τον βάλεις στην πλάτη να ρευτεί. Μια κούραση δηλαδή. Και όταν δεν υπάρχουν τα παραπάνω, και υπάρχει επικοινωνία και αλληλοκατανόηση, να μην σας το χαλάσω, αλλά έχεις αποχαιρετήσει προ πολλού το πάθος. Και όχι ότι είναι κακό. Ό,τι λειτουργεί για τον καθένα. Αλλά όλα δεν μπορείς να τα έχεις. FACT. Εκτός αν είναι πουλί. Σπουργίτι πάντα. Ο Τζιμάκος έρχεται κάθε πρωί την ίδια ώρα, δεν σε φοβάται, τσιμπάει όποιον αντίζηλο πλησιάσει, τρώει έτσι λίγο μαζί σου και μετά φεύγει τόσο όσο για να σε κρατήσει στην καψούρα. Αν έβγαζε και κάνα φράγκο, θα ήταν τέλειος! πηγή
Via
Και δεν το λέω πεσιμιστικά, ούτε είναι ένα δριμύ κατηγορώ απέναντι στην άτιμη την κενωνία! Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς. Εσείς δεν νιώθετε ότι βιώνουμε μια εποχή εντελώς ντεκ….έ; Ε; Και δε είμαι τόσο σίγουρη ότι φταίει η κακομοίρα η κρίση. Εγώ κατηγορώ το Instagram. Τζάμπα μπανιστήρι και χωρίς πολλά πολλά! Και πλέον δεν χρειάζεται καν να βγεις ραντεβού! Ξέρεις όλες τις συνήθειες του άλλου, από πού παίρνει καφέ το πρωί και γνωρίζεις κάθε ίντσα του κορμιού του καλύτερα κι από ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ εραστή! Και έρχεται η ώρα που βγαίνεις στον πραγματικό κόσμο (θυμάσαι τα καφέ και τα μπαράκια;) και έρχεσαι αντιμέτωπος με το φλερτ. Το οποίο φυσικά εκτονώνεται στην ανταλλαγή αλλήθωρων βλεμμάτων και (ακόμα χειρότερα) στην ανταλλαγή ηλίθιων απόψεων (αν οι άνθρωποι γνωρίζονται μέσα από παρέες). Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο. Να μην γνωρίζεις καλύτερα κάποιον που σου αρέσει… ή να τον γνωρίζεις
και να αποκαρδιώνεσαι που εκεί έξω υπάρχει τόση τρέλα;! (Δεν αναφέρομαι στη γλυκιά τρέλα αλλά στην εντελώς συνταγογραφημένη!) Που σε πιάνει να σου πει τα επιτεύγματα όλα, αλλά όχι φυσικά τα ενδιαφέροντα. Τύπου, πού πήγε ταξίδι τον τελευταίο χρόνο ή αν πήρε κάπου καμιά υποτροφία. Όχι, θα σου μιλήσει για το τραγούδι που ανακάλυψε πριν γίνει ΧΙΤ και τώρα ‘το ακούτε όλοι!’. Τι τρέχει με τους άντρες και τη μουσική; Μετά τα ναρκωτικά, αυτή είναι η νέα μάστιγα; Και πες πες, βγαίνετε ραντεβού, όπου λογικά έχεις νιώσει αμήχανα πολλές φορές, έχεις πιάσει τον εαυτό σου να χαμογελά και λίγο ψεύτικα γιατί ακόμα δεν ξέρεις με τι μπορεί να προσβληθεί, και ακούς- εννοείται- κάθε λεπτομέρεια για τη ζωή των κολλητών του (που κατά βάση, πλέον είναι γυναίκες μην πω καμιά βαριά ΚΟΥΒΕΝΤΑ!) και αναρωτιέσαι πώς να φιλάει
ευχόμενη να μην είναι σαν τα φιλιά του Λυκείου. Αυτά που σου πιάνει το σαγόνι, κάνει στροφή 90 μοιρών και επιτίθεται σαν το βάτραχο που πιάνει μύγα. Αλλά και σε περίπτωση που αλληλοαρέσκεστε, πάντα κάποιος θα έχει τουπέ και θα το παίζει ιστορία (πολλές φορές και οι 2) και θα κάνει τον αδιάφορο, ή πολύ απλά θα περιμένει φροντίδα και ταλκ από εσένα. Αρκεί να μην σου ζητήσει να τον βάλεις στην πλάτη να ρευτεί. Μια κούραση δηλαδή. Και όταν δεν υπάρχουν τα παραπάνω, και υπάρχει επικοινωνία και αλληλοκατανόηση, να μην σας το χαλάσω, αλλά έχεις αποχαιρετήσει προ πολλού το πάθος. Και όχι ότι είναι κακό. Ό,τι λειτουργεί για τον καθένα. Αλλά όλα δεν μπορείς να τα έχεις. FACT. Εκτός αν είναι πουλί. Σπουργίτι πάντα. Ο Τζιμάκος έρχεται κάθε πρωί την ίδια ώρα, δεν σε φοβάται, τσιμπάει όποιον αντίζηλο πλησιάσει, τρώει έτσι λίγο μαζί σου και μετά φεύγει τόσο όσο για να σε κρατήσει στην καψούρα. Αν έβγαζε και κάνα φράγκο, θα ήταν τέλειος! πηγή
Via
from adieXodos.gr http://ift.tt/1JC8k17
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου