δεν αντιλαμβάνονται την πραγματική σημασία της αγάπης...
Για ποιο σημαντικό επίτευγμα άραγε θα θυμούνται οι επόμενες γενιές τη δική μας; Υπάρχουν τόσα πολλά και αξιόλογα πράγματα, ωστόσο η Ιστορία δείχνει πως συνήθως στο πέρασμα του χρόνου μεγαλύτερη αντοχή έχουν τα αρνητικά και όχι τα θετικά.
Το πιο ανησυχητικό ίσως είναι πως αυτή η γενιά θεωρείται η γενιά που έπαψε ή ξέχασε ν' αγαπά. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται την πραγματική σημασία της αγάπης παρά μόνο κατά προσέγγιση.
Αυτή η γενιά φαίνεται να εγκαταλείπει τις ρομαντικές σχέσεις αγάπης με μια έκδηλη τάση να
"εκλογικεύσει" τη σημασία της αγάπης και του έρωτα. Κάποιες συγκεκριμένες διαπιστώσεις μάλλον συνηγορούν στην παραπάνω διαπίστωση.
1. Μας νοιάζει κυρίως η άμεση ικανοποίηση των επιθυμίων μας. Mεγαλώνουμε σε μια κοινωνία που επιτρέπει σχεδόν τα πάντα. Έτοιμο φαγητό τη στιγή που το θέλουμε μόνο με το πάτημα ενός κουμπιού, τεχνολογικά επιτεύγματα και αμέτρητες εναλλακτικές για να καταπολεμήσουμε την ανία, δυνατότητες που προηγούμενες γενιές ούτε καν φαντάζονταν. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η άμεση ικανοποίηση κάθε στιγμιαίας ανάγκης συχνά γίνεται εθιστική, επηρεάζοντας και την ερωτική ζωή. Η αγάπη και ο έρωτας δεν μπορεί να είναι μια στιγμιαία εμπειρία, αντίθετα θα 'πρεπε να διαρκεί μια ζωή!
2. Οι 'ουσίες' έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή μας. Αυτό συνδέεται άμεσα με την ικανοποίηση κάθε ανάγκης (όπως αναφέρθηκε παραπάνω). Το αλκοόλ και τα ναρκωτικά ίσως είναι αυτοθεραπεία...Αν είμαστε στενοχωρημένοι, αγχωμένοι ή νιώθουμε αδύναμοι μπροστά στις δυσκολίες της ζωής, στρεφόμαστε εκεί. Και πολύ συχνά το αλκοόλ και τα ναρκωτικά καταλήγουν να είναι οι ισχυρότεροι αντίπαλοι του έρωτα και της αγάπης καθώς παρέχουν την ψευδαίσθηση μιας άλλης πραγματικότητας που προκαλεί σύγχυση και οδηγεί στην πεποίηθηση ότι είναι κάτι όχι ιδιαίτερα πολύ ισχυρότερο από εκείνο που εμείς αντιλαμβανόμαστε.
3. Πολλή ...πολυγαμικότητα. Οι περισσότεροι αλλάζουν πολλούς συντρόφους κατά τη διάρκεια ενός χρόνου. Κι αυτό έχει ως συνέπεια το αίσθημα του "κενού". Αρχικά υπάρχει ενθουσιασμός και ικανοποίηση αλλά τελικά μεγαλώνει ακόμη περισσότερο το αίσθημα της μοναξιάς, καθώς ξοδεύουμε χρόνο με ανθρώπους που δεν σημαίνουν κάτι σημαντικό για μας και σταδιακά υπάρχει περίπτωση ο έρωτας να γίνει απλώς ένα "σπορ". Και τότε είναι ακόμη πιο δύσκολος ο έρωτας...Και δυσκολεύει ακόμη περισσότερο την εύρεση εκείνου του 'σημαντικού κάποιου' για να αγαπήσουμε.
4. Γινόμαστε ακόμη πιο εγωκεντρικοί Έχουμε όλοι ανάγκες, αυτή είναι η ανθρώπινη φύση. Όταν όμως ο εγωκεντρισμός μας υπερνικά την ενσυναίσθηση, όταν εστιάζουμε μόνο στα δικά μας 'θέλω', τις δικές μας επιθυμίες και πόθους τότε αγνοούμε και παραμελούμε τους άλλους. Κι όταν αυτό συμβαίνει μέσα σε μια σχέση, η σχέση αρχίζει να διαλύεται.
5. Βγαίνουμε ραντεβού για το ...ραντεβού.
Είναι ένα 'σπορ' πλέον...ένας τρόπος να περάσουμε τον χρόνο μας -ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους. Έτσι πιστεύουμε ότι πρέπει να γίνει, να βρούμε κάποιον για να αγαπήσουμε και να περάσουμε τη ζωή μας μαζί του κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν βγαίνουμε ραντεβού όσο το δυνατό συχνότερα. Κι όμως αυτή η τακτική έχει οδηγήσει σε λάθος σχέσεις. Και από την άλλη πλευρά κάθε φορά που δημιουργούμε σχέση με κάποιον που δεν ταιριάζουμε, μηδενίζουμε τις πιθανότητες να γνωρίσουμε κάποιον άλλον, πιο κατάλληλο.
6. Δεν μας αρέσουν οι συμβιβασμοί Μας βολεύει να γίνονται όλα όπως τα θέλουμε, και γιατί όχι; Αν μπορούμε να έχουμε εκείνο που μας βολεύει γιατί να συμβιβαστούμε με λιγότερα; Μέχρι τη στιγμή που θα ξεκινήσουμε μια σχέση και τότε είμαστε το ένα μέρος από τα δύο που κάνουν τη σχέση. Οι ανάγκες και οι επιθυμίες μας είναι λιγότερο σημαντικές από εκείνα που 'χρειάζεται' η σχέση για να συνεχίσει. Και συνήθως η σχέση απαιτεί συμβιβασμούς. Αν δεν το αποδεχτούμε αυτό τότε δεν θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε σχέσεις αγάπης.
7. Πιστεύουμε στο "ζήσαν αυτοί καλά και 'μεις καλύτερα..." Όλοι μας μεγαλώσαμε με παραμύθια...που όμως απέχουν πολύ από την πραγματικότητα και βέβαια, δημιουργούν απίθανες προσδοκίες. Κι έτσι τελικά είναι πολύ έντονο το αίσθημα της απογοήτευσης και της ματαίωσης. Πώς να μην αμφιβάλλουμε για την αγάπη και τον έρωτα αφού η σχέση που έχουμε δεν είναι ακριβώς "μονοπάτι στρωμένο με ροδοπέταλα";
8. Πιστεύουμε ότι η τελειότητα είναι εφικτή Δεν υπάρχει, δεν υπήρξε ποτέ κι ούτε πρόκειται! Κι όμως όλοι αναζητούμε το τέλειο πρόσωπο και προσπαθούμε να γίνουμε τέλειοι. Δυστυχώς θα αποτύχουμε...Όσο μη ρεαλιστικές κι αν είναι οι προσδοκίες μας, βιώνουμε έντονη απογοήτευση όταν συνειδηποιήσουμε την αποτυχία.
9. Μας συνεπαίρνει το κυνήγι της επιτυχίας (αλλά στο μεταξύ ξεχνούμε τον 'άλλον') Αυτή η γενιά χαρακτηρίζεται από έντονη τάση εξέλιξης και ανάπτυξης και σε προσωπικό επίπεδο. Τα όνειρα και οι στόχοι είναι πολύ σημαντικά. Αρκεί να είναι οι σωστοί στόχοι εκείνοι που επιδιώκουμε να πετύχουμε. Είναι απαραίτητο να διακρίνουμε τη διαφορά ανάμεσα στα πρόσωπα και τα πράγματα, στο τι έχει πραγματική αξία και τι όχι. Φαίνεται πως αυτή η γενιά υστερεί σ' αυτό το σημείο. Οι περισσότεροι αναζητούμε κάποιον πολύ αργά, αφού πρώτα έχουμε 'τακτοποιήσει' την υπόλοιπη ζωή μας.
10. Δεν είμαστε 'καλοί' στην αγάπη Η αγάπη μπερδεύει, έχει πολλά επίπεδα, μετάλλεται με τον χρόνο και διαφέρει ανάλογα με τον σύντροφο κάθε φορά. Είναι τόσο πολύπλοκη που οι περισσότεροι δεν αντιλαμβανόμαστε παρά στο ελάχιστο τι πραγματικά είναι αγάπη. Ωστόσο αυτό δεν πρέπει να προκαλεί ντροπή αλλά ανησυχία. Το ερώτημα που μπορούμε να θέσουμε στον εαυτό μας είναι : γινόμαστε καλύτεροι ή χειρότεροι στον τρόπο με τον οποίο αγαπάμε; Κι αν δεν προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε και να νιώσουμε τι σημαίνει αγάπη, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα είμαστε ποτέ ευτυχισμένοι.
thessalonikiartsandculture
Via
Για ποιο σημαντικό επίτευγμα άραγε θα θυμούνται οι επόμενες γενιές τη δική μας; Υπάρχουν τόσα πολλά και αξιόλογα πράγματα, ωστόσο η Ιστορία δείχνει πως συνήθως στο πέρασμα του χρόνου μεγαλύτερη αντοχή έχουν τα αρνητικά και όχι τα θετικά.
Το πιο ανησυχητικό ίσως είναι πως αυτή η γενιά θεωρείται η γενιά που έπαψε ή ξέχασε ν' αγαπά. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται την πραγματική σημασία της αγάπης παρά μόνο κατά προσέγγιση.
Αυτή η γενιά φαίνεται να εγκαταλείπει τις ρομαντικές σχέσεις αγάπης με μια έκδηλη τάση να
"εκλογικεύσει" τη σημασία της αγάπης και του έρωτα. Κάποιες συγκεκριμένες διαπιστώσεις μάλλον συνηγορούν στην παραπάνω διαπίστωση.
1. Μας νοιάζει κυρίως η άμεση ικανοποίηση των επιθυμίων μας. Mεγαλώνουμε σε μια κοινωνία που επιτρέπει σχεδόν τα πάντα. Έτοιμο φαγητό τη στιγή που το θέλουμε μόνο με το πάτημα ενός κουμπιού, τεχνολογικά επιτεύγματα και αμέτρητες εναλλακτικές για να καταπολεμήσουμε την ανία, δυνατότητες που προηγούμενες γενιές ούτε καν φαντάζονταν. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η άμεση ικανοποίηση κάθε στιγμιαίας ανάγκης συχνά γίνεται εθιστική, επηρεάζοντας και την ερωτική ζωή. Η αγάπη και ο έρωτας δεν μπορεί να είναι μια στιγμιαία εμπειρία, αντίθετα θα 'πρεπε να διαρκεί μια ζωή!
2. Οι 'ουσίες' έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή μας. Αυτό συνδέεται άμεσα με την ικανοποίηση κάθε ανάγκης (όπως αναφέρθηκε παραπάνω). Το αλκοόλ και τα ναρκωτικά ίσως είναι αυτοθεραπεία...Αν είμαστε στενοχωρημένοι, αγχωμένοι ή νιώθουμε αδύναμοι μπροστά στις δυσκολίες της ζωής, στρεφόμαστε εκεί. Και πολύ συχνά το αλκοόλ και τα ναρκωτικά καταλήγουν να είναι οι ισχυρότεροι αντίπαλοι του έρωτα και της αγάπης καθώς παρέχουν την ψευδαίσθηση μιας άλλης πραγματικότητας που προκαλεί σύγχυση και οδηγεί στην πεποίηθηση ότι είναι κάτι όχι ιδιαίτερα πολύ ισχυρότερο από εκείνο που εμείς αντιλαμβανόμαστε.
3. Πολλή ...πολυγαμικότητα. Οι περισσότεροι αλλάζουν πολλούς συντρόφους κατά τη διάρκεια ενός χρόνου. Κι αυτό έχει ως συνέπεια το αίσθημα του "κενού". Αρχικά υπάρχει ενθουσιασμός και ικανοποίηση αλλά τελικά μεγαλώνει ακόμη περισσότερο το αίσθημα της μοναξιάς, καθώς ξοδεύουμε χρόνο με ανθρώπους που δεν σημαίνουν κάτι σημαντικό για μας και σταδιακά υπάρχει περίπτωση ο έρωτας να γίνει απλώς ένα "σπορ". Και τότε είναι ακόμη πιο δύσκολος ο έρωτας...Και δυσκολεύει ακόμη περισσότερο την εύρεση εκείνου του 'σημαντικού κάποιου' για να αγαπήσουμε.
4. Γινόμαστε ακόμη πιο εγωκεντρικοί Έχουμε όλοι ανάγκες, αυτή είναι η ανθρώπινη φύση. Όταν όμως ο εγωκεντρισμός μας υπερνικά την ενσυναίσθηση, όταν εστιάζουμε μόνο στα δικά μας 'θέλω', τις δικές μας επιθυμίες και πόθους τότε αγνοούμε και παραμελούμε τους άλλους. Κι όταν αυτό συμβαίνει μέσα σε μια σχέση, η σχέση αρχίζει να διαλύεται.
5. Βγαίνουμε ραντεβού για το ...ραντεβού.
Είναι ένα 'σπορ' πλέον...ένας τρόπος να περάσουμε τον χρόνο μας -ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους. Έτσι πιστεύουμε ότι πρέπει να γίνει, να βρούμε κάποιον για να αγαπήσουμε και να περάσουμε τη ζωή μας μαζί του κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν βγαίνουμε ραντεβού όσο το δυνατό συχνότερα. Κι όμως αυτή η τακτική έχει οδηγήσει σε λάθος σχέσεις. Και από την άλλη πλευρά κάθε φορά που δημιουργούμε σχέση με κάποιον που δεν ταιριάζουμε, μηδενίζουμε τις πιθανότητες να γνωρίσουμε κάποιον άλλον, πιο κατάλληλο.
6. Δεν μας αρέσουν οι συμβιβασμοί Μας βολεύει να γίνονται όλα όπως τα θέλουμε, και γιατί όχι; Αν μπορούμε να έχουμε εκείνο που μας βολεύει γιατί να συμβιβαστούμε με λιγότερα; Μέχρι τη στιγμή που θα ξεκινήσουμε μια σχέση και τότε είμαστε το ένα μέρος από τα δύο που κάνουν τη σχέση. Οι ανάγκες και οι επιθυμίες μας είναι λιγότερο σημαντικές από εκείνα που 'χρειάζεται' η σχέση για να συνεχίσει. Και συνήθως η σχέση απαιτεί συμβιβασμούς. Αν δεν το αποδεχτούμε αυτό τότε δεν θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε σχέσεις αγάπης.
7. Πιστεύουμε στο "ζήσαν αυτοί καλά και 'μεις καλύτερα..." Όλοι μας μεγαλώσαμε με παραμύθια...που όμως απέχουν πολύ από την πραγματικότητα και βέβαια, δημιουργούν απίθανες προσδοκίες. Κι έτσι τελικά είναι πολύ έντονο το αίσθημα της απογοήτευσης και της ματαίωσης. Πώς να μην αμφιβάλλουμε για την αγάπη και τον έρωτα αφού η σχέση που έχουμε δεν είναι ακριβώς "μονοπάτι στρωμένο με ροδοπέταλα";
8. Πιστεύουμε ότι η τελειότητα είναι εφικτή Δεν υπάρχει, δεν υπήρξε ποτέ κι ούτε πρόκειται! Κι όμως όλοι αναζητούμε το τέλειο πρόσωπο και προσπαθούμε να γίνουμε τέλειοι. Δυστυχώς θα αποτύχουμε...Όσο μη ρεαλιστικές κι αν είναι οι προσδοκίες μας, βιώνουμε έντονη απογοήτευση όταν συνειδηποιήσουμε την αποτυχία.
9. Μας συνεπαίρνει το κυνήγι της επιτυχίας (αλλά στο μεταξύ ξεχνούμε τον 'άλλον') Αυτή η γενιά χαρακτηρίζεται από έντονη τάση εξέλιξης και ανάπτυξης και σε προσωπικό επίπεδο. Τα όνειρα και οι στόχοι είναι πολύ σημαντικά. Αρκεί να είναι οι σωστοί στόχοι εκείνοι που επιδιώκουμε να πετύχουμε. Είναι απαραίτητο να διακρίνουμε τη διαφορά ανάμεσα στα πρόσωπα και τα πράγματα, στο τι έχει πραγματική αξία και τι όχι. Φαίνεται πως αυτή η γενιά υστερεί σ' αυτό το σημείο. Οι περισσότεροι αναζητούμε κάποιον πολύ αργά, αφού πρώτα έχουμε 'τακτοποιήσει' την υπόλοιπη ζωή μας.
10. Δεν είμαστε 'καλοί' στην αγάπη Η αγάπη μπερδεύει, έχει πολλά επίπεδα, μετάλλεται με τον χρόνο και διαφέρει ανάλογα με τον σύντροφο κάθε φορά. Είναι τόσο πολύπλοκη που οι περισσότεροι δεν αντιλαμβανόμαστε παρά στο ελάχιστο τι πραγματικά είναι αγάπη. Ωστόσο αυτό δεν πρέπει να προκαλεί ντροπή αλλά ανησυχία. Το ερώτημα που μπορούμε να θέσουμε στον εαυτό μας είναι : γινόμαστε καλύτεροι ή χειρότεροι στον τρόπο με τον οποίο αγαπάμε; Κι αν δεν προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε και να νιώσουμε τι σημαίνει αγάπη, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα είμαστε ποτέ ευτυχισμένοι.
thessalonikiartsandculture
Via
from adieXodos.gr http://ift.tt/1CIqXJL
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου