Η Πύλη της ευημερίας
Η Πύλη της ευλογίας
Η Πύλη της ευτυχίας Τρεις Πύλες οι οποίες ανοίγουν με τα εξής κλειδιά. Το ένα κλειδί είναι ο ήμερος. Αυτός που είναι ήρεμος. Το άλλο κλειδί είναι ο Λόγος μας και το τρίτο είναι η Τύχη μας. Αυτά τα τρία κλειδιά είναι δεμένα απόλυτα με την κάθε μας μέρα. Η κάθε μας μέρα όταν είναι γεμάτη από ηρεμία, από τον Λόγο Του, τότε έρχεται και το τρίτο κλειδί αυτό της ευ-τύχης. Γιατί η τύχη δεν βασίζεται στο τυχαίο, αλλά στο απόλυτα σταθερό βήμα που κάνουμε. Ανάλογα το βήμα που κάνουμε λοιπόν ανοίγεται μπροστά μας και η ανάλογη τύχη= Του Ύψιστου Χρίσματος Ήχος. Πώς δημιουργούμε τις προϋποθέσεις για το πρώτο κλειδί ?
Το πρώτο κλειδί αρχίζει να δημιουργείται όταν εμείς περπατήσουμε τα βήματα της αυτογνωσίας. Τον δρόμο που λέει ο Άγιος Νεκτάριος. Ότι για να συναντήσει κάποιος τον Θεό και να μπορέσει να τον αγαπήσει με όλη την ψυχή, όλη την καρδιά και όλη του τη διάνοια, πρώτα θα περπατήσει τα βήματα της αυτογνωσίας. Να μπει εκεί μέσα στα «σοκάκια» του υποσυνείδητου και να αρχίσει να ρίχνει φως για να αποκαλύψει και να αποκαλυφθεί. Μέσα από τα βήματα αυτά θα γνωρίσουμε τα πάθη μας, τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας, τα οποία μας κρατούν σε απόσταση από αυτό το κλειδί «ήρεμος». Όχι το κλειδί της ηρεμίας, δεν μπορούμε να το φτάσουμε αν αρχίσουμε να λέμε στο μυαλό μας, έτσι ξαφνικά να σταματήσει να σκέφτεται. Για να γίνει κάτι τέτοιο, κάποιος οφείλει να του απαντήσει στα αναρίθμητα γιατί του. Κάθε άνθρωπος που αντιμετωπίζει προβλήματα, το να πάρει απαντήσεις είναι αυτό που του χρειάζεται. Και όχι να μάθει να λέει στον εαυτό του να κάνει ησυχία. Γιατί η επιβαλλόμενη ησυχία, θα φέρει αναστάτωση στο σώμα, αλλά και στην ζωή μας. Καθώς όλο αυτό θα μοιάζει με μία κινούμενη άμμο. Ο μόνος που έχει όλες τις απαντήσεις σε όλες μας τις ερωτήσεις και απορίες είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Γιατί μόνο ο εαυτός μας είναι μαζί μας 24 ώρες το 24ωρο, όλα μας τα χρόνια. Έτσι με έναν καλό οδηγό, δηλαδή είναι βιβλίο αυτογνωσίας ή ένα βιβλίο Πνευματικής κατάρτισης, που αναφέρει μέσα τα βήματα ανόδου και τα 7 πάθη, θα περπατήσουμε από το μελετώ στο πράττω. Γιατί όση μελέτη κι αν κάνουμε αν δεν βάλουμε μπροστά μας ένα μονοπάτι «πράττω», τότε δεν θα έχουμε καταφέρει τίποτε. Απλώς μπορεί να φτάσουμε στο σημείο να «αγορεύουμε» με επιτυχία, όμως όταν θα βρισκόμαστε στην απλή μας καθημερινότητα, θα λειτουργούμε μέσα από τον δρόμο της συνήθειας μας που είχαμε τόσα χρόνια.
Πώς και πότε φαίνεται ένας αθλητής ? Όταν έρθει η στιγμή του αγώνα. Εκεί και σε αυτό το σημείο είναι που θα εμφανιστούν μόνες τους όλες οι τεχνικές που έκανε προπόνηση. Οπότε κάθε αγώνας- κατάσταση καθημερινότητας είναι που θα μας δείχνει σε ποιους τομείς θέλουμε ακόμη δουλειά. Αν για παράδειγμα έχουμε εργαστεί πάνω στον θυμό μας και καταφέρει ένα συμβάν να μας οδηγήσει να θυμώσουμε. Αυτό σημαίνει ότι κάτι στην «προπόνησή» μας ως προς τον θυμό, μας έχει ξεφύγει. Τότε επιστρέφουμε στην εκπαίδευση του θυμού. Φυσικά καλό είναι να αναγνωρίζουμε τον θυμό. Είτε τον εκδηλώσουμε, είτε όχι, αυτός υπάρχει. Γιατί μπορεί να σκεφτεί κάποιος. Θύμωσα, αλλά κατάφερα να μη μιλήσω. Και να νιώθει ότι τα κατάφερε. Το μόνο που κατάφερε είναι να μεταφέρει την αποθήκη θυμού μέσα στο σώμα του. Οπότε ένα όργανο του σώματός μας θα αρχίσει να «χτυπά» στον ρυθμό του θυμού και έτσι θα μας απορυθμίσει τελείως. Έτσι όσο περπατάμε το μονοπάτι αυτό και βρισκόμαστε όλο και ποιο κοντά στο να λύσουμε τους «γόρδιους» δεσμούς μας, τόσο η ηρεμία, η πραγματική ηρεμία θα απλώνεται στο σώμα μας, στην ανάσα μας, στις σκέψεις μας και τελικά σε όλη μας τη ζωή. Συνεχίζεται… Δωροθέα
Via
Η Πύλη της ευλογίας
Η Πύλη της ευτυχίας Τρεις Πύλες οι οποίες ανοίγουν με τα εξής κλειδιά. Το ένα κλειδί είναι ο ήμερος. Αυτός που είναι ήρεμος. Το άλλο κλειδί είναι ο Λόγος μας και το τρίτο είναι η Τύχη μας. Αυτά τα τρία κλειδιά είναι δεμένα απόλυτα με την κάθε μας μέρα. Η κάθε μας μέρα όταν είναι γεμάτη από ηρεμία, από τον Λόγο Του, τότε έρχεται και το τρίτο κλειδί αυτό της ευ-τύχης. Γιατί η τύχη δεν βασίζεται στο τυχαίο, αλλά στο απόλυτα σταθερό βήμα που κάνουμε. Ανάλογα το βήμα που κάνουμε λοιπόν ανοίγεται μπροστά μας και η ανάλογη τύχη= Του Ύψιστου Χρίσματος Ήχος. Πώς δημιουργούμε τις προϋποθέσεις για το πρώτο κλειδί ?
Το πρώτο κλειδί αρχίζει να δημιουργείται όταν εμείς περπατήσουμε τα βήματα της αυτογνωσίας. Τον δρόμο που λέει ο Άγιος Νεκτάριος. Ότι για να συναντήσει κάποιος τον Θεό και να μπορέσει να τον αγαπήσει με όλη την ψυχή, όλη την καρδιά και όλη του τη διάνοια, πρώτα θα περπατήσει τα βήματα της αυτογνωσίας. Να μπει εκεί μέσα στα «σοκάκια» του υποσυνείδητου και να αρχίσει να ρίχνει φως για να αποκαλύψει και να αποκαλυφθεί. Μέσα από τα βήματα αυτά θα γνωρίσουμε τα πάθη μας, τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας, τα οποία μας κρατούν σε απόσταση από αυτό το κλειδί «ήρεμος». Όχι το κλειδί της ηρεμίας, δεν μπορούμε να το φτάσουμε αν αρχίσουμε να λέμε στο μυαλό μας, έτσι ξαφνικά να σταματήσει να σκέφτεται. Για να γίνει κάτι τέτοιο, κάποιος οφείλει να του απαντήσει στα αναρίθμητα γιατί του. Κάθε άνθρωπος που αντιμετωπίζει προβλήματα, το να πάρει απαντήσεις είναι αυτό που του χρειάζεται. Και όχι να μάθει να λέει στον εαυτό του να κάνει ησυχία. Γιατί η επιβαλλόμενη ησυχία, θα φέρει αναστάτωση στο σώμα, αλλά και στην ζωή μας. Καθώς όλο αυτό θα μοιάζει με μία κινούμενη άμμο. Ο μόνος που έχει όλες τις απαντήσεις σε όλες μας τις ερωτήσεις και απορίες είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Γιατί μόνο ο εαυτός μας είναι μαζί μας 24 ώρες το 24ωρο, όλα μας τα χρόνια. Έτσι με έναν καλό οδηγό, δηλαδή είναι βιβλίο αυτογνωσίας ή ένα βιβλίο Πνευματικής κατάρτισης, που αναφέρει μέσα τα βήματα ανόδου και τα 7 πάθη, θα περπατήσουμε από το μελετώ στο πράττω. Γιατί όση μελέτη κι αν κάνουμε αν δεν βάλουμε μπροστά μας ένα μονοπάτι «πράττω», τότε δεν θα έχουμε καταφέρει τίποτε. Απλώς μπορεί να φτάσουμε στο σημείο να «αγορεύουμε» με επιτυχία, όμως όταν θα βρισκόμαστε στην απλή μας καθημερινότητα, θα λειτουργούμε μέσα από τον δρόμο της συνήθειας μας που είχαμε τόσα χρόνια.
Πώς και πότε φαίνεται ένας αθλητής ? Όταν έρθει η στιγμή του αγώνα. Εκεί και σε αυτό το σημείο είναι που θα εμφανιστούν μόνες τους όλες οι τεχνικές που έκανε προπόνηση. Οπότε κάθε αγώνας- κατάσταση καθημερινότητας είναι που θα μας δείχνει σε ποιους τομείς θέλουμε ακόμη δουλειά. Αν για παράδειγμα έχουμε εργαστεί πάνω στον θυμό μας και καταφέρει ένα συμβάν να μας οδηγήσει να θυμώσουμε. Αυτό σημαίνει ότι κάτι στην «προπόνησή» μας ως προς τον θυμό, μας έχει ξεφύγει. Τότε επιστρέφουμε στην εκπαίδευση του θυμού. Φυσικά καλό είναι να αναγνωρίζουμε τον θυμό. Είτε τον εκδηλώσουμε, είτε όχι, αυτός υπάρχει. Γιατί μπορεί να σκεφτεί κάποιος. Θύμωσα, αλλά κατάφερα να μη μιλήσω. Και να νιώθει ότι τα κατάφερε. Το μόνο που κατάφερε είναι να μεταφέρει την αποθήκη θυμού μέσα στο σώμα του. Οπότε ένα όργανο του σώματός μας θα αρχίσει να «χτυπά» στον ρυθμό του θυμού και έτσι θα μας απορυθμίσει τελείως. Έτσι όσο περπατάμε το μονοπάτι αυτό και βρισκόμαστε όλο και ποιο κοντά στο να λύσουμε τους «γόρδιους» δεσμούς μας, τόσο η ηρεμία, η πραγματική ηρεμία θα απλώνεται στο σώμα μας, στην ανάσα μας, στις σκέψεις μας και τελικά σε όλη μας τη ζωή. Συνεχίζεται… Δωροθέα
Via
from adieXodos.gr http://ift.tt/1RU7TF3
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου