Κατά την διάρκεια της ζωής μας συναντούμε πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους, ο καθένας από τους οποίους είναι μοναδικός. Κάποιοι από αυτούς μας αφήνουν
αδιάφορους, ενώ κάποιους άλλους τους ερωτευόμαστε και μας σημαδεύουν για το υπόλοιπο της ζωής μας. Η ψυχολόγος Irina Chesnova, με ειδίκευση οικογενειακή θεραπεία, προσπάθησε να εξερευνήσει τους λόγους για τους οποίους διαφορετικοί άνθρωποι έχουν τόσο διαφορετικές επιρροές μέσα μας. Εικόνες του παρελθόντος Κάποιες φορές δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε, γιατί ενδιαφερόμασταν τόσο πολύ
για έναν άνθρωπο, τι είναι αυτό που μας έλκυε σ’ αυτόν. Η επιλογή μας τις περισσότερες φορές προκαλείται από ενστικτώδεις και ασυνείδητες διαδικασίες. Κάπου βαθιά μέσα μας υπάρχουν εικόνες και αναμνήσεις των ανθρώπων που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στα πρώτα χρόνια της ζωή μας. Αυτές οι εικόνες μας κάνουν τον άνθρωπο που είμαστε σήμερα. Οι εικόνες αυτές προέρχονται από τους γονείς και τους συγγενείς μας, που άφησαν το στίγμα τους στο πεπρωμένο μας. Αυτές οι εικόνες είναι συνήθως ένα μείγμα πραγματικότητας και φαντασίας της παιδικής ηλικίας. Έχουμε συνδυάσει τις εικόνες αυτές με την αγάπη και την κατανόηση που λάβαμε κατά την διάρκεια της παιδικής μας ηλικίας. Όταν ένα τυχαίο πρόσωπο που συναντάμε, ξυπνάει με κάποιον τρόπο αυτές τις αναμνήσεις που ήταν αδρανείς μέσα μας, τότε δεν μπορούμε να τον προσπεράσουμε ή να παραμείνουμε αδιάφοροι. Μας κερδίζουν μοιραία το ενδιαφέρον, ενθουσιαζόμαστε και είμαστε ένα βήμα πριν ερωτευθούμε. Παιδικά τραύματα Η θεωρία που υποστηρίζει η ψυχολογία είναι ότι ο σύντροφος που επιλέγουμε είναι μια βελτιωμένη εκδοχή του ενός από τους δυο γονείς μας. Αυτός ο άνθρωπος θα έχει κάποια κοινά χαρακτηριστικά με τον έναν γονιό μας και γι’ αυτό ακριβώς ξέρουμε πως να επικοινωνήσουμε μαζί του. Ταυτόχρονα, όμως, τα χαρακτηριστικά αυτού του ανθρώπου που διαφέρουν από αυτά του ενός από τους δυο γονείς μας, μας χαροποιούν και μας αρέσουν. Αν έλειπε η αγάπη από την σχέση με τον μπαμπά ή την μαμά σας, τότε αυτή η θεωρία ισχυρίζεται, ότι θα αναζητάτε την αγάπη και την φροντίδα που σας έλειψε στις σχέσεις σας στην ενήλικη ζωή σας, υποσυνείδητο επίπεδο. Γι’ αυτό συχνά ψάχνουμε κάποιον που να μπορεί να γιατρέψει τα τραύματα της παιδικής ηλικίας. Αυτές οι νέες σχέσεις και επαφές μας βοηθούν να επιτύχουμε τις ψυχολογικές μας ανάγκες, τις προσδοκίες, τα όνειρα και τις ελπίδες μας και να συμπληρώσουμε ό,τι κάποτε μας έλειψε. Μας παρέχουν αγάπη, προστασία, αναγνώριση, θαυμασμό, εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, κάποιες φορές ανεξαρτησία και τελειότητα. Πράγματι, μια πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα: υπάρχει κάτι στους συντρόφους μας, που μας κάνει να αισθανόμαστε ασφαλείς, ότι είμαστε στο “σπίτι μας”. Αισθανόμαστε, ότι πραγματικά μπορούμε να συνδεθούμε μαζί τους. Μας συμπληρώνουν, μας δίνουν αυτό που πάντα μας έλειπε. Έχουν ιδιότητες που δεν μπορούμε να βρούμε στον εαυτό μας. Αλλά, και εμείς τους συμπληρώνουμε. Αυτός είναι σκληρός και αποφασιστικός, ενώ εκείνης της λείπει η σκληρότητα. Αυτή είναι σοφή, ενώ εκείνος είναι παρορμητικός. Αυτός είναι συγκρατημένος, ενώ εκείνη είναι αυθόρμητη. Δεν θυμάμαι που το διάβασα αυτό, αλλά σίγουρα αποτυπώνει πολύ ωραία την αλήθεια: Οι άνθρωποι “κουμπώνουν” ο ένας με τον άλλον, όπως τα κομμάτια ενός πάζλ. Εκεί που ο ένας έχει καμπύλες που προεξέχουν, ο άλλος έχει καμπύλες προς τα μέσα. Αλληλοσυμπληρώνονται οι άνθρωποι με διαφορετικούς χαρακτήρες; Σύμφωνα με αυτή την λογική, αν έχω μια χωλότητα στο δεξί μου πόδι και μια στο αριστερό, μαζί μπορούμε να περπατήσουμε πιο γρήγορα ή ακόμα και να τρέξουμε. Αντίθετα, αν ανατρέξουμε στην ιστορία των γάμων, θα δούμε ότι οι αρμονικές σχέσεις δημιουργούνται με βάση τις ομοιότητες και όχι τις διαφορές. Όταν τα ζευγάρια έχουν ομοιότητες στους 3 παρακάτω τομείς, τότε η σχέση τους έχει πολύ μεγάλες δυνατότητες. Πρώτον, ζεστασιά και ψυχρότητα, όσον αφορά την ιδιοσυγκρασία. Αν ένας άντρας είναι οξύθυμος, το ίδιο οξύθυμη πρέπει να είναι και η σύντροφός του. Όχι το αντίθετο. Δεύτερον, το επίπεδο της ειλικρίνειας και της ανοικτότητας. Δύο πολύ κλειστό άνθρωποι καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλον πολύ καλύτερα από ό,τι ένας πολύ κλειστός και ένας πολύ ανοιχτός άνθρωπος. Τρίτον, ο τύπος που ζηλεύει. Οι άνθρωποι που ζηλεύουν καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλον πολύ καλύτερα. Οι σχέσεις τους είναι γεμάτες πάθος και μπορεί να αποδειχθούν πολύ πιο δυνατές και μακροχρόνιες από ότι με σχέση ανάμεσα σε κάποιον που είναι ζηλιάρης και σε κάποιον που δεν είναι. Μια σχέση ανάμεσα σε δυο ζηλιάρηδες έχει πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες από ότι μια μικτή σχέση. Δεν έχω βρει καμία μελέτη μέχρι τώρα, που να αποδεικνύει, ότι διαφορετικοί μεταξύ τους άνθρωποι αλληλοσυμπληρώνονται.” Vadim Petrovsky, ψυχολόγος. Αυτό μοιάζει αρκετά με μια παράσταση που βλέπετε στο θέατρο. Εμείς επιλέγουμε εκείνους που είναι σε θέση να παίξουν αποτελεσματικά το ρόλο τους στο παιχνίδι μας, αυτούς με τους οποίους ταιριάζουμε και μπορούμε να επικοινωνήσουμε. Επιλέγουμε εκείνους που γνωρίζουν την υπόθεση του έργου. Ακριβώς, όπως και στο θέατρο δεν έχουν όλες οι ιστορίες αγάπης αίσιο τέλος. Κάποιες από αυτές αποδεικνύεται, ότι είναι δράμα ή ακόμα και τραγωδία. Όλα εξαρτώνται από το σενάριο, που οι δυο σύντροφοι γράφουν μαζί. Ανακαλύπτοντας ο ένας τον άλλον Η σχέση ανάμεσα σε δυο ανθρώπους είναι ένας ζωντανός οργανισμός, που χρειάζεται συνεχώς φροντίδα για να εξελιχθεί και καμιά φορά μπορεί να αρρωστήσει. Μπορεί να αναρρώσει από την ασθένεια ή μπορεί και να πεθάνει. Στην αρχή της σχέσης κατακλυζόμαστε από τα συναισθήματά μας και δεν μπορούμε να δούμε τα ψεγάδια του συντρόφου μας. Νομίζουμε, ότι βρήκαμε το ιδανικό. Αργά ή γρήγορα,όμως, τα μάγια λύνονται και βλέπουμε ξεκάθαρα τον άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας με τα ελαττώματα και τα προτερήματά του. Υπάρχουν δυο τρόποι για να το αντιμετωπίσουμε αυτό. Μπορούμε να απογοητευτούμε, να χωρίσουμε και να ξεκινήσουμε από την αρχή την αναζήτηση του “ιδανικού” συντρόφου. Ή μπορούμε να συμβιβαστούμε, να σεβαστούμε τις διαφορές μας, να αποδεχτούμε τις ατέλειες και να αναγνωρίσουμε, ότι κανένας από τους δυο δεν είναι τέλειος. Είναι ζωτικής σημασίας να μην προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τον σύντροφό μας και να μην ξεχνάμε τις αρετές του. Έχουν ιδιότητες στις οποίες μπορούμε να στηριχτούμε κατά την διάρκεια της κοινής ζωής μας, και ήταν αυτές οι ιδιότητες που μας προσέλκυσαν σε αυτόν σε πρώτη φάση. Δεν υπάρχει τίποτα σημαντικότερο από τα να μπορούμε να δούμε τα προτερήματα του συντρόφου μας, τα οποία εμείς δεν έχουμε. Μετά μπορούμε να χτίσουμε μια σχέση στην οποία ο ένας στηρίζει τον άλλον. Προσπαθήστε να βρείτε τρόπους να αντιμετωπίζετε μαζί τις δυσκολίες που σας παρουσιάζονται και την ίδια στιγμή να δημιουργείται μια πολύτιμη συλλογή από ωραίες αναμνήσεις και στιγμές ευτυχίας και αγάπης. Αφήστε πίσω σας τα παράπονα και τις απογοητεύσεις. Δεν χρειάζεστε μια συλλογή από αυτά. Το μυστικό της επιτυχημένης και ευτυχισμένης σχέσης είναι η επικοινωνία και η ευχάριστη αλληλεπίδραση, χωρίς να κατηγορούμε ο ένας τον άλλον για διάφορα πράγματα, χωρίς χειραγώγηση ή κατηγορίες. Επίσης, είναι σημαντική η κοινή επιθυμία για συμβιβασμό και η επιθυμία να μιλήσουν και οι δυο σύντροφοι για την σύγκρουση και τον πόνο. Αυτό βρίσκεται στην επιθυμία να μην παραμείνουμε σιωπηλοί μπροστά στα προβλήματα και απλώς να αντιμετωπίζουμε τα αρνητικά συναισθήματα. Αντίθετα, πρέπει να ζητήσουμε, να αποδεχτούμε και να παρέχουμε στήριξη, απορρίπτοντας τα πράγματα που δεν μας αρέσουν, αλλά και σεβόμενοι τις επιθυμίες και τα δικαιώματα του άλλου. www.tilestwra.com
Via
αδιάφορους, ενώ κάποιους άλλους τους ερωτευόμαστε και μας σημαδεύουν για το υπόλοιπο της ζωής μας. Η ψυχολόγος Irina Chesnova, με ειδίκευση οικογενειακή θεραπεία, προσπάθησε να εξερευνήσει τους λόγους για τους οποίους διαφορετικοί άνθρωποι έχουν τόσο διαφορετικές επιρροές μέσα μας. Εικόνες του παρελθόντος Κάποιες φορές δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε, γιατί ενδιαφερόμασταν τόσο πολύ
για έναν άνθρωπο, τι είναι αυτό που μας έλκυε σ’ αυτόν. Η επιλογή μας τις περισσότερες φορές προκαλείται από ενστικτώδεις και ασυνείδητες διαδικασίες. Κάπου βαθιά μέσα μας υπάρχουν εικόνες και αναμνήσεις των ανθρώπων που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στα πρώτα χρόνια της ζωή μας. Αυτές οι εικόνες μας κάνουν τον άνθρωπο που είμαστε σήμερα. Οι εικόνες αυτές προέρχονται από τους γονείς και τους συγγενείς μας, που άφησαν το στίγμα τους στο πεπρωμένο μας. Αυτές οι εικόνες είναι συνήθως ένα μείγμα πραγματικότητας και φαντασίας της παιδικής ηλικίας. Έχουμε συνδυάσει τις εικόνες αυτές με την αγάπη και την κατανόηση που λάβαμε κατά την διάρκεια της παιδικής μας ηλικίας. Όταν ένα τυχαίο πρόσωπο που συναντάμε, ξυπνάει με κάποιον τρόπο αυτές τις αναμνήσεις που ήταν αδρανείς μέσα μας, τότε δεν μπορούμε να τον προσπεράσουμε ή να παραμείνουμε αδιάφοροι. Μας κερδίζουν μοιραία το ενδιαφέρον, ενθουσιαζόμαστε και είμαστε ένα βήμα πριν ερωτευθούμε. Παιδικά τραύματα Η θεωρία που υποστηρίζει η ψυχολογία είναι ότι ο σύντροφος που επιλέγουμε είναι μια βελτιωμένη εκδοχή του ενός από τους δυο γονείς μας. Αυτός ο άνθρωπος θα έχει κάποια κοινά χαρακτηριστικά με τον έναν γονιό μας και γι’ αυτό ακριβώς ξέρουμε πως να επικοινωνήσουμε μαζί του. Ταυτόχρονα, όμως, τα χαρακτηριστικά αυτού του ανθρώπου που διαφέρουν από αυτά του ενός από τους δυο γονείς μας, μας χαροποιούν και μας αρέσουν. Αν έλειπε η αγάπη από την σχέση με τον μπαμπά ή την μαμά σας, τότε αυτή η θεωρία ισχυρίζεται, ότι θα αναζητάτε την αγάπη και την φροντίδα που σας έλειψε στις σχέσεις σας στην ενήλικη ζωή σας, υποσυνείδητο επίπεδο. Γι’ αυτό συχνά ψάχνουμε κάποιον που να μπορεί να γιατρέψει τα τραύματα της παιδικής ηλικίας. Αυτές οι νέες σχέσεις και επαφές μας βοηθούν να επιτύχουμε τις ψυχολογικές μας ανάγκες, τις προσδοκίες, τα όνειρα και τις ελπίδες μας και να συμπληρώσουμε ό,τι κάποτε μας έλειψε. Μας παρέχουν αγάπη, προστασία, αναγνώριση, θαυμασμό, εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, κάποιες φορές ανεξαρτησία και τελειότητα. Πράγματι, μια πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα: υπάρχει κάτι στους συντρόφους μας, που μας κάνει να αισθανόμαστε ασφαλείς, ότι είμαστε στο “σπίτι μας”. Αισθανόμαστε, ότι πραγματικά μπορούμε να συνδεθούμε μαζί τους. Μας συμπληρώνουν, μας δίνουν αυτό που πάντα μας έλειπε. Έχουν ιδιότητες που δεν μπορούμε να βρούμε στον εαυτό μας. Αλλά, και εμείς τους συμπληρώνουμε. Αυτός είναι σκληρός και αποφασιστικός, ενώ εκείνης της λείπει η σκληρότητα. Αυτή είναι σοφή, ενώ εκείνος είναι παρορμητικός. Αυτός είναι συγκρατημένος, ενώ εκείνη είναι αυθόρμητη. Δεν θυμάμαι που το διάβασα αυτό, αλλά σίγουρα αποτυπώνει πολύ ωραία την αλήθεια: Οι άνθρωποι “κουμπώνουν” ο ένας με τον άλλον, όπως τα κομμάτια ενός πάζλ. Εκεί που ο ένας έχει καμπύλες που προεξέχουν, ο άλλος έχει καμπύλες προς τα μέσα. Αλληλοσυμπληρώνονται οι άνθρωποι με διαφορετικούς χαρακτήρες; Σύμφωνα με αυτή την λογική, αν έχω μια χωλότητα στο δεξί μου πόδι και μια στο αριστερό, μαζί μπορούμε να περπατήσουμε πιο γρήγορα ή ακόμα και να τρέξουμε. Αντίθετα, αν ανατρέξουμε στην ιστορία των γάμων, θα δούμε ότι οι αρμονικές σχέσεις δημιουργούνται με βάση τις ομοιότητες και όχι τις διαφορές. Όταν τα ζευγάρια έχουν ομοιότητες στους 3 παρακάτω τομείς, τότε η σχέση τους έχει πολύ μεγάλες δυνατότητες. Πρώτον, ζεστασιά και ψυχρότητα, όσον αφορά την ιδιοσυγκρασία. Αν ένας άντρας είναι οξύθυμος, το ίδιο οξύθυμη πρέπει να είναι και η σύντροφός του. Όχι το αντίθετο. Δεύτερον, το επίπεδο της ειλικρίνειας και της ανοικτότητας. Δύο πολύ κλειστό άνθρωποι καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλον πολύ καλύτερα από ό,τι ένας πολύ κλειστός και ένας πολύ ανοιχτός άνθρωπος. Τρίτον, ο τύπος που ζηλεύει. Οι άνθρωποι που ζηλεύουν καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλον πολύ καλύτερα. Οι σχέσεις τους είναι γεμάτες πάθος και μπορεί να αποδειχθούν πολύ πιο δυνατές και μακροχρόνιες από ότι με σχέση ανάμεσα σε κάποιον που είναι ζηλιάρης και σε κάποιον που δεν είναι. Μια σχέση ανάμεσα σε δυο ζηλιάρηδες έχει πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες από ότι μια μικτή σχέση. Δεν έχω βρει καμία μελέτη μέχρι τώρα, που να αποδεικνύει, ότι διαφορετικοί μεταξύ τους άνθρωποι αλληλοσυμπληρώνονται.” Vadim Petrovsky, ψυχολόγος. Αυτό μοιάζει αρκετά με μια παράσταση που βλέπετε στο θέατρο. Εμείς επιλέγουμε εκείνους που είναι σε θέση να παίξουν αποτελεσματικά το ρόλο τους στο παιχνίδι μας, αυτούς με τους οποίους ταιριάζουμε και μπορούμε να επικοινωνήσουμε. Επιλέγουμε εκείνους που γνωρίζουν την υπόθεση του έργου. Ακριβώς, όπως και στο θέατρο δεν έχουν όλες οι ιστορίες αγάπης αίσιο τέλος. Κάποιες από αυτές αποδεικνύεται, ότι είναι δράμα ή ακόμα και τραγωδία. Όλα εξαρτώνται από το σενάριο, που οι δυο σύντροφοι γράφουν μαζί. Ανακαλύπτοντας ο ένας τον άλλον Η σχέση ανάμεσα σε δυο ανθρώπους είναι ένας ζωντανός οργανισμός, που χρειάζεται συνεχώς φροντίδα για να εξελιχθεί και καμιά φορά μπορεί να αρρωστήσει. Μπορεί να αναρρώσει από την ασθένεια ή μπορεί και να πεθάνει. Στην αρχή της σχέσης κατακλυζόμαστε από τα συναισθήματά μας και δεν μπορούμε να δούμε τα ψεγάδια του συντρόφου μας. Νομίζουμε, ότι βρήκαμε το ιδανικό. Αργά ή γρήγορα,όμως, τα μάγια λύνονται και βλέπουμε ξεκάθαρα τον άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας με τα ελαττώματα και τα προτερήματά του. Υπάρχουν δυο τρόποι για να το αντιμετωπίσουμε αυτό. Μπορούμε να απογοητευτούμε, να χωρίσουμε και να ξεκινήσουμε από την αρχή την αναζήτηση του “ιδανικού” συντρόφου. Ή μπορούμε να συμβιβαστούμε, να σεβαστούμε τις διαφορές μας, να αποδεχτούμε τις ατέλειες και να αναγνωρίσουμε, ότι κανένας από τους δυο δεν είναι τέλειος. Είναι ζωτικής σημασίας να μην προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τον σύντροφό μας και να μην ξεχνάμε τις αρετές του. Έχουν ιδιότητες στις οποίες μπορούμε να στηριχτούμε κατά την διάρκεια της κοινής ζωής μας, και ήταν αυτές οι ιδιότητες που μας προσέλκυσαν σε αυτόν σε πρώτη φάση. Δεν υπάρχει τίποτα σημαντικότερο από τα να μπορούμε να δούμε τα προτερήματα του συντρόφου μας, τα οποία εμείς δεν έχουμε. Μετά μπορούμε να χτίσουμε μια σχέση στην οποία ο ένας στηρίζει τον άλλον. Προσπαθήστε να βρείτε τρόπους να αντιμετωπίζετε μαζί τις δυσκολίες που σας παρουσιάζονται και την ίδια στιγμή να δημιουργείται μια πολύτιμη συλλογή από ωραίες αναμνήσεις και στιγμές ευτυχίας και αγάπης. Αφήστε πίσω σας τα παράπονα και τις απογοητεύσεις. Δεν χρειάζεστε μια συλλογή από αυτά. Το μυστικό της επιτυχημένης και ευτυχισμένης σχέσης είναι η επικοινωνία και η ευχάριστη αλληλεπίδραση, χωρίς να κατηγορούμε ο ένας τον άλλον για διάφορα πράγματα, χωρίς χειραγώγηση ή κατηγορίες. Επίσης, είναι σημαντική η κοινή επιθυμία για συμβιβασμό και η επιθυμία να μιλήσουν και οι δυο σύντροφοι για την σύγκρουση και τον πόνο. Αυτό βρίσκεται στην επιθυμία να μην παραμείνουμε σιωπηλοί μπροστά στα προβλήματα και απλώς να αντιμετωπίζουμε τα αρνητικά συναισθήματα. Αντίθετα, πρέπει να ζητήσουμε, να αποδεχτούμε και να παρέχουμε στήριξη, απορρίπτοντας τα πράγματα που δεν μας αρέσουν, αλλά και σεβόμενοι τις επιθυμίες και τα δικαιώματα του άλλου. www.tilestwra.com
Via
from adieXodos.gr http://ift.tt/1RXRGby
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου