Ως θηριοδαμαστής ορίζεται αυτός που δαμάζει και εκγυμνάζει είδη άγριας... ζωής, ζώα που πρέπει να ζουν στην ανοιχτή φύση δηλαδή και όχι σε σιδερένια κλουβιά για την τέρψη του ανθρώπου. Το τσίρκο μεσουράνησε για πάμπολλα χρόνια, καθώς τα αναπάντεχα θεάματα και οι υπεράνθρωποι άθλοι των ερμηνευτών μάγευαν άλλοτε το διψασμένο για διασκέδαση παγκόσμιο κοινό. Και βέβαια μεταξύ των δημοφιλέστερων νούμερων του τσίρκου παρέμεναν διαχρονικά τα κόλπα με τα λιοντάρια, τις τίγρεις και τα λοιπά αιλουροειδή, ως ένα από τα πιο ακραία και επικίνδυνα θεάματα που πρόσφερε ποτέ η ανθρώπινη επινοητικότητα της showbiz… Ο «Αφρικανός Βασιλιάς των Λιονταριών» Μαρτίνι Μακόμο Ο σπουδαιότερος θηριοδαμαστής που ξεπήδησε ποτέ από τη Μαύρη Ήπειρο γεννήθηκε πιθανότατα στην Αγκόλα το 1835-1836, αν και τίποτα άλλο δεν είναι γνωστό για τη ζωή του, μέχρι να βρεθεί τουλάχιστον θηριοδαμαστής στο σόου του ακραία δημοφιλούς στην εποχή του Γουίλιαμ Μάντερς στις αρχές της δεκαετίας του 1850. Ο Μάντερς ήταν ο πρώτος που έφερε εξωτικά ζώα στη Βρετανία για την τέρψη του κοινού και κάποια στιγμή σκέφτηκε «γιατί όχι και εξωτικό θηριοδαμαστή;». Το κοινό λάτρεψε από την πρώτη στιγμή τον «Αφρικανό Βασιλιά των Λιονταριών», καθώς το δικό του νούμερο περιλάμβανε καμιά εικοσαριά λιοντάρια και τίγρεις που έτρεχαν εξαγριωμένα μέσα στο κλουβί κάτω από τη βάρβαρη μπαγκέτα του μαέστρου Μακόμο, το καμουτσίκι δηλαδή. Στον κολοφώνα της ακμής του, είχε τη φήμη ότι δάμαζε κάθε άγριο θηρίο και του έφερναν ζώα από τα πέρατα του κόσμου για να δουν τις ικανότητές του. Το 1886, για παράδειγμα, του έφεραν να τιθασεύσει μια μοχθηρή τίγρη της Βεγγάλης και ο θηριοδαμαστής θα πέθαινε μέσα στο κλουβί από τα νύχια και τα δόντια του θηρίου αν δεν επενέβαινε το αγαπημένο του λιοντάρι, που επιτέθηκε στο νεοφερμένο ζώο και έσωσε τον Μακόμο. Ο Μαρτίνι επιβίωσε από πάμπολλες επιθέσεις των αγαπημένων του αιλουροειδών, την ίδια στιγμή που η πάλη του με ένα λιοντάρι ονόματι Γουάλας έμεινε θρυλική στα χρονικά του τσίρκο. Η απίστευτη επιτυχία που βίωσε ως θηριοδαμαστής άνοιξε τον δρόμο για πολλούς ακόμα τολμηρούς Αφρικανούς να μπουν στο επάγγελμα. Όσο για τον Μακόμο, πέθανε από πυρετό σε ξενοδοχείο του Σάντερλαντ τον Ιανουάριο του 1871… Η πρώτη θηριοδαμάστρια του κόσμου Μέιμπελ Σταρκ Γυναίκα θηριοδαμαστής ήταν κάτι ανήκουστο για τα χρονικά του τσίρκο, μέχρι να έρθει τουλάχιστον η απίστευτη Μέιμπελ Σταρκ να αλλάξει και αυτό το στερεότυπο! Με μυστηριώδη καταγωγή και άγνωστα παιδικά χρόνια, η κατά κόσμον Μέρι Χάινι θα βρεθεί στα 17 της να δουλεύει ως νοσοκόμα σε κλινική του Κεντάκι, περνώντας τον ελεύθερο χρόνο της ως χορεύτρια καρναβαλιού. Η ίδια άρχισε να συχνάζει στο θηριοτροφείο του Αλ Μπαρνς και όταν ο διαβόητος τελευταίος ίδρυσε το τσίρκο του το 1911, κάλεσε τη νεαρή να τον ακολουθήσει. Η Μέιμπελ Σταρκ είχε μόλις γεννηθεί! Στην αρχή έτρεχε με άλογα, αν και είχε διακαή πόθο να μεταπηδήσει στα αιλουροειδή, γι’ αυτό και περνούσε ώρες πια δίπλα στον θηριοδαμαστή του τσίρκου. Η ίδια συνήθιζε μάλιστα να επιβραβεύει τα ζώα για την ανυπακοή τους αντί να τα τιμωρεί βάρβαρα για τις αποτυχίες τους, κατά το δημοφιλές μοτίβο εκπαίδευσης της εποχής. Η Σταρκ άρχισε τις παραστάσεις με δύο λιοντάρια και δύο τίγρεις, αν και σύντομα έφτασε να διευθύνει 18 άγρια θηρία ταυτοχρόνως! Η Σταρκ εκτοξεύτηκε στην παγκόσμια δόξα όταν έπεσε στα χέρια της ένα τιγράκι που ονόμασε «Ρατζά» («ηγεμόνας» στα ινδικά). Αφού τον εκπαίδευσε, έκανε πάμπολλα πράγματα μαζί του στο κλουβί του τσίρκο, όπως να παλεύουν άγρια, και ο κόσμος πίστευε συχνά ότι η θηριοδαμάστρια είχε κατασπαραχθεί από το αιλουροειδές. Η ίδια δέχτηκε ωστόσο αναρίθμητες επιθέσεις από άλλα άγρια ζώα που εκπαίδευσε και το σώμα της ήταν γεμάτο ουλές από τραύματα τίγρεων. Η ανεπανάληπτη Σταρκ παρέμεινε ενεργή θηριοδαμάστρια μέχρι τα 79 της χρόνια(!) και όταν έφυγε από το τσίρκο έπεσε σε βαθιά μελαγχολία. Όταν μάλιστα έμαθε ότι μια λατρεμένη της τίγρη πέθανε, η μοίρα της σφραγίστηκε: αυτοκτόνησε με υπερβολική δόση βαρβιτουρικών. Αν και όπως έγραψε στην αυτοβιογραφία της το 1938, θα προτιμούσε να πεθάνει από τα δόντια μιας τίγρης παρά από οποιαδήποτε άλλη αιτία… Ο ατρόμητος Μπιλ Στίβενς Μεγαλώνοντας ο οξυγονοκολλητής μέσα στη φτώχεια, ονειρευόταν διακαώς να γίνει θηριοδαμαστής διεθνούς φήμης. Γι’ αυτό και απέκτησε κάποια στιγμή τρία λιοντάρια, τα οποία εκπαίδευσε και άρχισε να περιοδεύει στην Ιρλανδία με τα μεγαλύτερα τσίρκο της χώρας. Με τη σύζυγο σταθερά στο πλευρό του, ο Στίβενς εκτελούσε ακραία επικίνδυνα νούμερα με τα λιοντάρια του, βάζοντας το κεφάλι στα ανοιχτά στόματά τους ή αναγκάζοντάς τα να παίρνουν την τροφή τους από το στόμα του! Αν και η φήμη που πάντα λαχταρούσε στη ζωή του θα ερχόταν με τον πιο απίθανο τρόπο. Ένα φθινοπωρινό απογευματάκι του Νοεμβρίου του 1951, μια λέαινα το έσκασε από το κλουβί του Στίβενς και βγήκε βόλτα στο Δουβλίνο, τρομάζοντας τους περαστικούς. Κάποια στιγμή επιτέθηκε σε έναν νεαρό, αν και ο Στίβενς την πρόλαβε και πάλεψε μαζί της σώζοντας τελικά τη ζωή του εφήβου. Κατόπιν, την ώρα που παρακαλούσε την αστυνομία να μη σκοτώσει το ζώο, η λέαινα του επιτέθηκε αναγκάζοντας τις Αρχές να τη στείλουν στον άλλο κόσμο. Ο Στίβενς έφυγε από τη διπλή πάλη του με το λιοντάρι με ένα μικρό τραύμα στον ώμο του, όταν και έγινε μέσα σε μια νύχτα αστέρας! Οι εφημερίδες και τα περιοδικά απαθανάτισαν την ιστορία σαφώς πιο μεγαλοποιημένη και πλέον ο Ιρλανδός ήταν παγκοσμίου φήμης θηριοδαμαστής. Τότε ήταν που προσπαθώντας να εξαργυρώσει τη φήμη του άρχισε να εκτελεί ακόμα πιο ριψοκίνδυνα νούμερα, αναλαμβάνοντας πια τα πιο απείθαρχα λιοντάρια των ζωολογικών. Κάποια στιγμή έπεσε στα χέρια του ο «Πασάς», ένα διαβόητα άγριο λιοντάρι από τον Ζωολογικό Κήπο του Δουβλίνου. Ο Στίβενς σκέφτηκε ότι τίποτα δεν θα ήταν πιο τρομακτικό για το κοινό του από το να τον δει κλειδωμένο μέσα στο κλουβί με το πραγματικά επικίνδυνο λιοντάρι. Αποφάσισε να εκτελέσει τελικά το νούμερο όταν έμαθε ότι αμερικανός κυνηγός ταλέντων θα ερχόταν να τον δει, καθώς ήταν διακαής του πόθος να πάει κάποια στιγμή στις ΗΠΑ. Δυστυχώς, ο Πασάς δεν αναγνώρισε τη μυρωδιά του Στίβενς, μιας και είχε φορέσει ολοκαίνουρια στολή για τα μάτια του κυνηγού ταλέντων, και τον κατασπάραξε μπροστά στο έντρομο κοινό… Η μπαλαρίνα με τη γενναία καρδιά Ιρίνα Μπουγκρίμοβα Η μπαλαρίνα και πρωταθλήτρια του πατινάζ από την Ουκρανία μπήκε στο τσίρκο έφηβη ακόμα, εκτελώντας απίστευτα ακροβατικά νούμερα. Κάποια στιγμή τα βαρέθηκε ωστόσο όλο αυτά και άρχισε να ασχολείται με τα λιοντάρια, παντρεύοντάς τα με το σόου που έδινε τότε με μοτοσικλέτες. Άλλο λιοντάρι έτρεχε μπροστά από τη μηχανή της κάνοντας το τρομαγμένο και άλλο πιανόταν από τη σέλα καβαλώντας τη μοτοσικλέτα πίσω της! Πέρα από το γεγονός ότι ήταν η πρώτη θηριοδαμάστρια της Σοβιετικής Ένωσης, η Μπουγκρίμοβα ήταν και καινοτόμος στο θέαμα, λανσάροντας το νούμερο «Η κούνια των λιονταριών»: Ιρίνα και λιοντάρι λικνίζονταν σε μια κούνια και σε κάποια φάση έπεφταν κάτω για να ταΐσει η μπαλαρίνα το ζώο με κρέας από το στόμα της. Στα 40 χρόνια της ζηλευτής της καριέρας, εκπαίδευσε περισσότερα από 70 λιοντάρια, τίγρεις και άλλα αιλουροειδή. Για συντροφιά είχε πάντα τον «Καίσαρα», ένα μεγάλο λιοντάρι που πέρασε στο πλευρό της 23 χρόνια και της έσωσε αρκετές φορές τη ζωή όταν εξαγριώνονταν με εκείνη τα νεοφερμένα στο κλουβί λιοντάρια. Αν και η λαμπρή της καριέρα θα έληγε απρόοπτα το 1971, όταν της επιτέθηκε ο «Νέρων», το νέο της λιοντάρι, πάνω στη σκηνή. Παρά το γεγονός ότι τραυματίστηκε βαριά στο πόδι, η Μπουγκρίμοβα ολοκλήρωσε με σφιγμένα τα δόντια το νούμερο και δεν ξανανέβηκε έκτοτε στη σκηνή. Η περίφημη θηριοδαμάστρια έγινε κατόπιν κήρυκας των δικαιωμάτων των ζώων… Ο φοβερός Γκάνθερ Γκέμπελ-Γουίλιαμς Γεννημένος το 1934 στη Γερμανία, ήρθε σε επαφή με το τσίρκο από πολύ νωρίς, καθώς η μοδίστρα μητέρα του έπιασε κάποια στιγμή δουλειά σε ένα τσίρκο και τον πήρε μαζί της να δουλέψει ως ταξιθέτης. Η μητέρα τον εγκατέλειψε κάποια στιγμή και ο θίασος τον πήρε υπό την προστασία του, προσθέτοντας το «Γουίλιαμς» στο επίθετό του προς τιμήν του ιδιοκτήτη του τσίρκο Χάρι Γουίλιαμς που τον είχε σαν γιο. Αφού εκπαιδεύτηκε στα άγρια θηρία, έγινε πολύ γνωστός στην Ευρώπη και αμερικανός επενδυτής αγόρασε το 1968 όλο το τσίρκο του Γουίλιαμς μόνο και μόνο για να φέρει τον απίστευτο θηριοδαμαστή στις ΗΠΑ! Ο οποίος λατρεύτηκε τόσο πολύ που έδωσε περισσότερες από 12.000 παραστάσεις στην Αμερική, γινόμενος θρύλος. Τα δικά του νούμερα περιλάμβαναν λιοντάρια να στρογγυλοκάθονται πάνω στις πλάτες αλόγων που κάλπαζαν, ελέφαντες να περπατούν αμέριμνοι μέσα στο χάος και την κίνηση της Νέας Υόρκης, ακόμα και λεοπαρδάλεις να πηδούν μέσα από φλεγόμενους δακτυλίους. Ο Γκέμπελ θεωρούσε τον εαυτό του περισσότερο εκπαιδευτή και γυμναστή των ζώων παρά θηριοδαμαστή, καθώς δεν χρησιμοποίησε ποτέ βία, αλλά πάντα το σύστημα της επιβράβευσης. Όπως και όλοι οι συνάδελφοί του, τραυματίστηκε συχνά από επιθέσεις και το πρόσωπό του ήταν γεμάτο ουλές από νύχια και δόντια άγριων θηρίων. Ο καλύτερος φίλος του Γκέμπελ ήταν ένας πάνθηρας, ο «Κένι», που όταν πέθανε βύθισε στο πένθος τον θηριοδαμαστή. Τότε ήταν που πήρε τον θηριώδη πάνθηρα «Ζορό», ο οποίος ήταν τόσο άγριος που επιτέθηκε κάποια στιγμή στον Γκάνθερ και τον έστειλε στο νοσοκομείο για μπόλικους μήνες. Ο ίδιος έλεγε βέβαια, και το βάσιζε στις πέντε δεκαετίες της πείρας του, ότι το πιο δύσκολο ζώο να εκπαιδευτεί είναι η οικιακή γάτα, καθώς είναι απείθαρχη και κάνει πάντα αυτό που θέλει!
Πηγή
Via
Πηγή
Via
from adieXodos.gr http://ift.tt/1RSqKKd
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου