Η ελιά είναι γνωστή από τους αρχαιότατους χρόνους, και πιθανότατα κατάγεται από το χώρο της ανατολικής Μεσογείου. Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική παράδοση, πατρίδα της ελιάς είναι η Αθήνα και η πρώτη ελιά φυτεύτηκε από την Αθηνά στην Ακρόπολη.
Οι Έλληνες ήταν ο πρώτος λαός που καλλιέργησε την ελιά στον ευρωπαϊκό μεσογειακό χώρο. Την μετέφεραν είτε Έλληνες άποικοι είτε Φοίνικες έμποροι. Όπως αναφέρει ο Πλίνιος, κατά το 580 π.κ.ε, ούτε το Λάτιο ούτε η Ισπανία ούτε η Τύνιδα γνώριζαν την ελιά και την καλλιέργειά της.
Το μάζεμα της ελιάς
O χρόνος έναρξης της συγκομιδής εξαρτάται από το χρόνο που η ελιά αποκτά τη μεγαλύτερη περιεκτικότητά της σε λάδι. Κάθε περιοχή έχει το δικό της χρόνο ωρίμανσης. Κατά ομολογία των ειδικών επιστημόνων, η περίοδος αυτή είναι η καλλύτερη για να παράγουμε λάδι ανώτερης ποιότητας, το οποίο θα περιέχει όλα τα εξαιρετικά χαρακτηριστικά του.
Το μάζεμα της ελιάς παίζει σημαντικό ρόλο στην καλλιέργειά της και στην ποιότητα του λαδιού. Υπάρχουν πολλοί τρόποι συγκομιδής και πολλά σύγχρονα μηχανήματα έχουν αντικαταστήσει το χέρι του καλλιεργητή και έχουν κάνει τη διαδικασία ευκολότερη και οικονομικότερη, κανένας όμως δεν μπόρεσε να αντικαταστήσει το χέρι, που προστατεύει το δένδρο και επιλέγει την ελιά.
Το μάζεμα της ελιάς ποικίλει από περιοχή σε περιοχή. Υπάρχουν περιοχές που αφήνουν την ελιά να ωριμάσει και να πέσει μόνη της στο έδαφος, δίνοντας την ευκαιρία στα έντομα να προσβάλουν τον καρπό και να επηρεάσουν την ποιότητα του λαδιού. Αλλού τη μαζεύουν αρμεκτά, αλλού τη ραβδίζουν χτυπώντας την με καλάμια, βέργες και ραβδιστηκά μηχανήματα.
Ο τρόπος αυτός δεν είναι πάντα ο καλλίτερος, διότι έτσι τσακίζονται τα νέα βλαστάρια που πρόκειται να καρπίσουν τον επόμενο χρόνο. Αλλού χτενίζουν τα λιόκλαδα με ιδικές χτένες και σε άλλα μέρη χρησιμοποιούν δονητές που ταράζουν τα κλαδιά και αφήνουν τον καρπό να πέσει στα λιόπανα.
Τα παλιά χρόνια, το μάζεμα της ελιάς, όπως και η καλλιέργειά της ήταν οικογενειακή υπόθεση. Σιγά-σιγά, οι συνθήκες άλλαξαν. Η ύπαιθρος εγκαταλείφθηκε και οι ελαιοπαραγωγοί προσπαθούν να εισάγουν βιομηχανικές μεθόδους καλλιεργειών, που θα μειώσουν τα εργατικά χέρια και θα αυξήσουν την παραγωγή.
Η ελαιοκομία είναι μια δύσκολη γεωργική καλλιέργεια και όχι πάντα αποδοτική. Παρόλα αυτά παρουσιάζετε αυξανόμενη και βελτιωμένη όσον αφορά τις μεθόδους καλλιέργειας, τη συγκομιδή των καρπών και την παραγωγή του ελαιόλαδου, το οποίο είναι προϊόν μεγάλης αξίας και γίνετε κάθε μέρα και πιο περιζήτητο.
from The Secret Real Truth http://ift.tt/1vBzHRx
via IFTTT
Οι Έλληνες ήταν ο πρώτος λαός που καλλιέργησε την ελιά στον ευρωπαϊκό μεσογειακό χώρο. Την μετέφεραν είτε Έλληνες άποικοι είτε Φοίνικες έμποροι. Όπως αναφέρει ο Πλίνιος, κατά το 580 π.κ.ε, ούτε το Λάτιο ούτε η Ισπανία ούτε η Τύνιδα γνώριζαν την ελιά και την καλλιέργειά της.
Το μάζεμα της ελιάς
O χρόνος έναρξης της συγκομιδής εξαρτάται από το χρόνο που η ελιά αποκτά τη μεγαλύτερη περιεκτικότητά της σε λάδι. Κάθε περιοχή έχει το δικό της χρόνο ωρίμανσης. Κατά ομολογία των ειδικών επιστημόνων, η περίοδος αυτή είναι η καλλύτερη για να παράγουμε λάδι ανώτερης ποιότητας, το οποίο θα περιέχει όλα τα εξαιρετικά χαρακτηριστικά του.
Το μάζεμα της ελιάς παίζει σημαντικό ρόλο στην καλλιέργειά της και στην ποιότητα του λαδιού. Υπάρχουν πολλοί τρόποι συγκομιδής και πολλά σύγχρονα μηχανήματα έχουν αντικαταστήσει το χέρι του καλλιεργητή και έχουν κάνει τη διαδικασία ευκολότερη και οικονομικότερη, κανένας όμως δεν μπόρεσε να αντικαταστήσει το χέρι, που προστατεύει το δένδρο και επιλέγει την ελιά.
Το μάζεμα της ελιάς ποικίλει από περιοχή σε περιοχή. Υπάρχουν περιοχές που αφήνουν την ελιά να ωριμάσει και να πέσει μόνη της στο έδαφος, δίνοντας την ευκαιρία στα έντομα να προσβάλουν τον καρπό και να επηρεάσουν την ποιότητα του λαδιού. Αλλού τη μαζεύουν αρμεκτά, αλλού τη ραβδίζουν χτυπώντας την με καλάμια, βέργες και ραβδιστηκά μηχανήματα.
Ο τρόπος αυτός δεν είναι πάντα ο καλλίτερος, διότι έτσι τσακίζονται τα νέα βλαστάρια που πρόκειται να καρπίσουν τον επόμενο χρόνο. Αλλού χτενίζουν τα λιόκλαδα με ιδικές χτένες και σε άλλα μέρη χρησιμοποιούν δονητές που ταράζουν τα κλαδιά και αφήνουν τον καρπό να πέσει στα λιόπανα.
Τα παλιά χρόνια, το μάζεμα της ελιάς, όπως και η καλλιέργειά της ήταν οικογενειακή υπόθεση. Σιγά-σιγά, οι συνθήκες άλλαξαν. Η ύπαιθρος εγκαταλείφθηκε και οι ελαιοπαραγωγοί προσπαθούν να εισάγουν βιομηχανικές μεθόδους καλλιεργειών, που θα μειώσουν τα εργατικά χέρια και θα αυξήσουν την παραγωγή.
Η ελαιοκομία είναι μια δύσκολη γεωργική καλλιέργεια και όχι πάντα αποδοτική. Παρόλα αυτά παρουσιάζετε αυξανόμενη και βελτιωμένη όσον αφορά τις μεθόδους καλλιέργειας, τη συγκομιδή των καρπών και την παραγωγή του ελαιόλαδου, το οποίο είναι προϊόν μεγάλης αξίας και γίνετε κάθε μέρα και πιο περιζήτητο.
Ένα υπέροχο οπτικό ταξίδι στους ελαιώνες της Κρήτης γεμάτο μνήμες, συγκίνηση, και την ψυχή της Ελλάδας. “The Olive Tree Will Always Be Here”, δηλαδή “η ελιά θα είναι πάντα εδώ” ο τίτλος του ολιγόλεπτου φιλμ. Μια ταινία μικρού μήκους για την σημασία της ελιάς για τους Έλληνες με αισθητική τελειότητα, δύναμη και ευαισθησία. Μαγικές κινηματογραφικές εικόνες από μια φθινοπωρινή Κρήτη και από πρόσωπα βγαλμένα από μια άλλη εποχή.
edwhellas.gr
edwhellas.gr
from The Secret Real Truth http://ift.tt/1vBzHRx
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου