Εδώ και 4 χρόνια όπου η ζωή των Ελλήνων άλλαξε άρδην όλο και περισσότεροι άνθρωποι χάνουν το αυτονόητο. Την αξιοπρέπειά τους.
Άνθρωποι καθημερινοί που έχασαν τη δουλειά τους στο βωμό του καπιταλισμού και ψάχνουν να κάνουν οποιοδήποτε μεροκάματο για να ζήσουν την οικογένειά τους, τα παιδιά τους.
Στη Θεσσαλονίκη βέβαια αυτό δεν είναι εύκολο αφού οι επιχειρήσεις είναι κυρίως βιοτεχνικές και οικογενειακές (όσες απέμειναν) και προτιμούνται οι συγγενείς.. και στις ελάχιστες μεγαλύτερες που υπάρχουν το πολιτικό μέσο καθόριζε και καθορίζει τις προσλήψεις. Για προσόντα ούτε λόγος.
Η κατάσταση αυτή έφερε πολλές οικογένειες σε απόγνωση. Επιβιώνουν χάρη στην ευαισθητοποίηση των απλών ανθρώπων που βοηθούν με όποιο τρόπο μπορούν και μάλιστα σε εβδομαδιαία βάση. Οι μέρες αυτές έχουν μια άλλη βαρύτητα ειδικά όταν υπάρχουν παιδιά και μάλιστα μικρά. Χθες σε μια τέτοια διανομή τροφίμων, παιχνιδιών και ρουχισμού μας υποδέχονταν με αγωνία αλλά και ντροπή στο βλέμμα τους για τη δεινή θέση στην οποία βρίσκονται. Το χειρότερο όλων το βλέμμα των παιδιών.
Σε δύο περιπτώσεις χθες όπου τα παιδάκια ήταν 7 και 8 ετών και μεριμνήσαμε για ένα παιχνιδάκι φτηνό (δεν υπάρχουν για πιο ακριβά δυστυχώς) ενώ η λαχτάρα ήταν εμφανής στα μάτια τους παρόλα αυτά ντράπηκαν να τα πάρουν..σε καμιά οικογένεια δεν μπήκαμε στο σπίτι...διεκπεραιώσαμε στην είσοδο αυτό που μπορούσαμε να προσφέρουμε αλλά στις συγκεκριμένες που είναι μονογονεϊκές (ο πατέρας στη μία εγκατέλειψε γυναίκα και παιδί και στην άλλη "έφυγε" από τη ζωή) έπρεπε να εισβάλουμε και στα σπίτια δεδομένου πως οι μητέρες έχουν και προβλήματα υγείας. Η πρόνοια είναι ανύπαρκτη γιατί τυχαίνει οι εν λόγο κυρίες να είναι ιδιοκτήτριες των μικρών διαμερισμάτων στα οποία κατοικούν. Θέρμανση εννοείται πως δεν υπήρχε Τα παιδάκια ήταν με τα μπουφάν τους και γαντάκια παρακαλώ....Ελλάδα του 2014!!
Υπάρχει τρόμος στο βλέμμα των παιδιών, τεράστια αγωνία πράγμα που δεν ξεπερνιέται με τίποτα. Γιατί αφήνουν παιδιά να υποφέρουν; Αφού μπορούν να βοηθήσουν..παιδιά που είναι το μέλλον αυτής της έρημης χώρας. Ελλάδα η χώρα που δε σέβεται τα παιδιά...τα παιδιά...αγνές τρυφερές ψυχές..με δίψα για ζωή...ζωή που τους ανήκει...και τους τη στερούν λαμόγια, άπληστα καθάρματα...
Τέσσερα χρόνια προσπαθούμε να στηρίξουμε...τέσσερα χρόνια βλέπουμε τον πόνο...τα πράγματα δυσκολεύουν όλο και περισσότερο..γιατί αφενός αυξάνονται οι οικογένειες με προβλήματα και αφετέρου όσοι προσπαθούν να βοηθήσουν έχουν πια μειωμένα έσοδα...παιδιά δυστυχούν όλο και περισσότερα...καμιά ευαισθησία για τα παιδιά που αξίζουν τα πάντα κι εδώ μιλάμε μόνο για τα βασικά...βοηθήστε...ψάξτε...δεν είναι δύσκολο να τους βρείτε..είναι αξιοπρεπείς δεν ζητιανεύουν...
Δεν θέλω να είμαι γραφική, ούτε μελό...δεν σας λέω κάτι που δεν ξέρετε ήδη...άλλο να το ζεις και άλλο να το υποθέτεις. Βοηθήστε όσο και όπως μπορείτε. Γιατί μπορούμε, ένα ευρώ αρκεί. Απλά τα ζευγάρια ματάκια που με κοιτούσαν χθες θα με ακολουθούν μια ζωή...μπορούσαν να είναι τα δικά μου παιδιά...όλα τα παιδιά είναι τα δικά μας παιδιά...
Καλή Χρονιά...
Β.Π.
Σχόλιο Τομ: Αγαπητή αναγνώστρια υπάρχουν πολλές ηρωίδες σαν εσένα. Η Ελλάδα δεν είναι ο βούρκος που παρουσιάζεται στο βοθροκάναλα. Φυσικά άνθρωποι σαν εσένα δεν θα κληθούν ποτέ σε εκπομπές διότι απλά άνθρωποι σαν εσένα δεν επιθυμούν καν να αναφέρεται το όνομά τους.
Το μεγαλύτερο έγκλημα για το οποίο θα οδηγηθούν τελικά οι υπεύθυνοι στην φυλακή (στην καλύτερη περίπτωση) είναι αυτό που διέπραξαν κατά των παιδιών. Έγκλημα το οποίο δεν διορθώνεται. Οι ψυχές αυτές θα μείνουν χαρακωμένες για πάντα.
Ένα μεγάλο προσωπικό μπράβο για τον αγώνα σου.
ΠΗΓΗ
Άνθρωποι καθημερινοί που έχασαν τη δουλειά τους στο βωμό του καπιταλισμού και ψάχνουν να κάνουν οποιοδήποτε μεροκάματο για να ζήσουν την οικογένειά τους, τα παιδιά τους.
Στη Θεσσαλονίκη βέβαια αυτό δεν είναι εύκολο αφού οι επιχειρήσεις είναι κυρίως βιοτεχνικές και οικογενειακές (όσες απέμειναν) και προτιμούνται οι συγγενείς.. και στις ελάχιστες μεγαλύτερες που υπάρχουν το πολιτικό μέσο καθόριζε και καθορίζει τις προσλήψεις. Για προσόντα ούτε λόγος.
Η κατάσταση αυτή έφερε πολλές οικογένειες σε απόγνωση. Επιβιώνουν χάρη στην ευαισθητοποίηση των απλών ανθρώπων που βοηθούν με όποιο τρόπο μπορούν και μάλιστα σε εβδομαδιαία βάση. Οι μέρες αυτές έχουν μια άλλη βαρύτητα ειδικά όταν υπάρχουν παιδιά και μάλιστα μικρά. Χθες σε μια τέτοια διανομή τροφίμων, παιχνιδιών και ρουχισμού μας υποδέχονταν με αγωνία αλλά και ντροπή στο βλέμμα τους για τη δεινή θέση στην οποία βρίσκονται. Το χειρότερο όλων το βλέμμα των παιδιών.
Σε δύο περιπτώσεις χθες όπου τα παιδάκια ήταν 7 και 8 ετών και μεριμνήσαμε για ένα παιχνιδάκι φτηνό (δεν υπάρχουν για πιο ακριβά δυστυχώς) ενώ η λαχτάρα ήταν εμφανής στα μάτια τους παρόλα αυτά ντράπηκαν να τα πάρουν..σε καμιά οικογένεια δεν μπήκαμε στο σπίτι...διεκπεραιώσαμε στην είσοδο αυτό που μπορούσαμε να προσφέρουμε αλλά στις συγκεκριμένες που είναι μονογονεϊκές (ο πατέρας στη μία εγκατέλειψε γυναίκα και παιδί και στην άλλη "έφυγε" από τη ζωή) έπρεπε να εισβάλουμε και στα σπίτια δεδομένου πως οι μητέρες έχουν και προβλήματα υγείας. Η πρόνοια είναι ανύπαρκτη γιατί τυχαίνει οι εν λόγο κυρίες να είναι ιδιοκτήτριες των μικρών διαμερισμάτων στα οποία κατοικούν. Θέρμανση εννοείται πως δεν υπήρχε Τα παιδάκια ήταν με τα μπουφάν τους και γαντάκια παρακαλώ....Ελλάδα του 2014!!
Υπάρχει τρόμος στο βλέμμα των παιδιών, τεράστια αγωνία πράγμα που δεν ξεπερνιέται με τίποτα. Γιατί αφήνουν παιδιά να υποφέρουν; Αφού μπορούν να βοηθήσουν..παιδιά που είναι το μέλλον αυτής της έρημης χώρας. Ελλάδα η χώρα που δε σέβεται τα παιδιά...τα παιδιά...αγνές τρυφερές ψυχές..με δίψα για ζωή...ζωή που τους ανήκει...και τους τη στερούν λαμόγια, άπληστα καθάρματα...
Τέσσερα χρόνια προσπαθούμε να στηρίξουμε...τέσσερα χρόνια βλέπουμε τον πόνο...τα πράγματα δυσκολεύουν όλο και περισσότερο..γιατί αφενός αυξάνονται οι οικογένειες με προβλήματα και αφετέρου όσοι προσπαθούν να βοηθήσουν έχουν πια μειωμένα έσοδα...παιδιά δυστυχούν όλο και περισσότερα...καμιά ευαισθησία για τα παιδιά που αξίζουν τα πάντα κι εδώ μιλάμε μόνο για τα βασικά...βοηθήστε...ψάξτε...δεν είναι δύσκολο να τους βρείτε..είναι αξιοπρεπείς δεν ζητιανεύουν...
Δεν θέλω να είμαι γραφική, ούτε μελό...δεν σας λέω κάτι που δεν ξέρετε ήδη...άλλο να το ζεις και άλλο να το υποθέτεις. Βοηθήστε όσο και όπως μπορείτε. Γιατί μπορούμε, ένα ευρώ αρκεί. Απλά τα ζευγάρια ματάκια που με κοιτούσαν χθες θα με ακολουθούν μια ζωή...μπορούσαν να είναι τα δικά μου παιδιά...όλα τα παιδιά είναι τα δικά μας παιδιά...
Καλή Χρονιά...
Β.Π.
Σχόλιο Τομ: Αγαπητή αναγνώστρια υπάρχουν πολλές ηρωίδες σαν εσένα. Η Ελλάδα δεν είναι ο βούρκος που παρουσιάζεται στο βοθροκάναλα. Φυσικά άνθρωποι σαν εσένα δεν θα κληθούν ποτέ σε εκπομπές διότι απλά άνθρωποι σαν εσένα δεν επιθυμούν καν να αναφέρεται το όνομά τους.
Το μεγαλύτερο έγκλημα για το οποίο θα οδηγηθούν τελικά οι υπεύθυνοι στην φυλακή (στην καλύτερη περίπτωση) είναι αυτό που διέπραξαν κατά των παιδιών. Έγκλημα το οποίο δεν διορθώνεται. Οι ψυχές αυτές θα μείνουν χαρακωμένες για πάντα.
Ένα μεγάλο προσωπικό μπράβο για τον αγώνα σου.
ΠΗΓΗ
from The Secret Real Truth http://ift.tt/1rJeqpi
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου