ΕΚΤΟΣ ΣΠΗΛΑΙΟΥ

Οι πιό πολλοί έχουμε ακούσει ή διαβάσει γιά το σπήλαιο τού Πλάτωνα. Κάποιοι, ίσως να πιστεύουν, ότι απελευθερώθηκαν και βγήκαν έξω. Εμένα, με κάποιο τρόπο, με πέταξαν έξω!



Δέν ξέρω αν πρέπει να αισθάνομαι μίσος ή ευγνωμοσύνη γι' αυτούς, που με πέταξαν έξω απ' το σπήλαιο και είδα την αλήθεια, γιατί, όταν τη δεις κατάματα, πονάει. Πονάει η άτιμη η αλήθεια!



Όταν καταλαβαίνεις, ότι η πραγματικότητά σου ήταν εικονική, δέν μπορείς να το δεχτείς. Το αρνείσαι, γιατί σε πονάει σα να σου ρίχνουν φως στα μάτια τη στιγμή που ξυπνάς. Στην αρχή σε τυφλώνει, αλλά όταν πάρουν οι κόρες το σωστό μέγεθος, βλέπεις! Οι εικόνες προβάλονται μπροστά σου κι αναρωτιέσαι.Τί είναι όλα αυτά;



Βλέπεις όλα τα αγαπημένα σου πρόσωπα να κοιτούν στην αντίθετη μεριά, τα φωνάζεις, μα κανένα δέν γυρνάει. Εδώ είμαι ρεεε! Γυρίστε!



Γιατί δέν γυρνάνε; Δέν ακούνε ή δέν τους αφήνουν τα δεσμά τους;

Μετά, έρχεται η απόγνωση. Είναι σα να μήν υπάρχεις, αφού κανείς δέν μπορεί να σε δει. Και τότε, πρέπει να πάρεις το δρόμο σου. Έναν δρόμο άγνωστο, νέο, που δέν ξέρεις αν είσαι στην αρχή ή στο τέλος του. Τώρα, το μόνο που ξέρεις είναι, ότι δέν ξέρεις τίποτα, αυτή είναι η αλήθεια!
Το παιχνίδι είναι δικό σου τώρα και βάζεις εσύ τούς κανονες, τις ιδέες, τα χρώματα, τη μουσική! Τα πάντα εσύ. Νιώθεις δημιουργός.

Τότε, βλέπεις κι άλλους, που έχουν βγει έξω. Τους μιλάς, σου μιλούν, μα... τίποτα, καμμιά συνεννόηση. Ο καθένας στον κόσμο του.

Όλοι δημιουργοί στον δικό μας κόσμο και δέν θέλουμε κανέναν μέσα.

Σ' έναν κόσμο, που όλα είναι ρεύστα, γινόμαστε μιά σούπα από ιδέες και γνώμες. Όλοι νομίζουμε, ότι οι δικές μας είναι οι καλύτερες, οι πιό σωστές, οι πιο δίκαιες.

Όλες όμως, είναι λάθος, γιατί κανείς δέν ακούει άλλες εκτός τις δικές του. Στο τέλος, όλοι είμαστε μόνοι κι αυτό είναι, που πονάει περισσότερο.
ΠΗΓΗ

ΠΗΓΗ



from The Secret Real Truth http://ift.tt/1G8RmmG

via IFTTT